یادداشت عباس مخبر "مترجم و اسطوره شناس" درباره نمایش "گفت و گوى برجاى ماندگان"

یک شب
زنی دیوانه
در قماری خونین
زمین را
یکجا خواهد باخت
رسول یونان

امشب فرصتی بود برای دیدن تئاتر "گفت‌و‌گوى برجاى‌ماندگان"، نوشته ی محمد زارعی، به کارگردانی میلاد شجره. نمایشنامه ... دیدن ادامه ›› درباره ی رابطه ی مرکز و حاشیه در مفهوم گسترده ی آن است. حاشیه ای که مرکز آن را ویران کرده و با کشیدن دیواری تنها راه فرارحاشیه نشینان به مرکز (یک تونل) را هم بسته است. [...] حاشیه نشینانى که زندگیشان با مرگ تفاوت چندانی ندارد و به راحتی می توانند خودشان و مرکزنشینان را دود کنند و به هوا بفرستند....
پس از دیدن نمایش اولین چیزی که به ذهنم رسید، همین شعر رسول یونان بود که همیشه برایم شعر عجیبی بوده است و هیچ وقت هم نفهمیدم منظور یونان چیست. از خودش هم که پرسیدم اظهار بی اطلاعی می کرد. تصویر بعدی فیلم معروف کوبریک" دکتر استرنج لاو یا چگونه بمب اتم را دوست بداریم " بود که آن را در سال های دور گذشته دیده ام. و تصویرهای بعدی خیل پناهندگان کشورهای جهان سوم به غرب و دیوار کشیدن ها، جریان هایی مانند القاعده و داعش با عزم ویران کردن مرکز، و جستجو برای یافتن بن لادن در قالب مأموران بهداشت در پاکستان.
این نمایشنامه از نوع متن های با مضمون آخرالزمانی است؛ جهانی چنان دو قطبی شده که راهی جز ویران شدن برایش باقی نمانده است و تا پایان هم به این نگرش خود وفادار می ماند. برای منی که فکر می کنم همیشه در قعر هاویه ندای رستگاری به گوش می رسد، این پایان خوشی نیست و آن را نگرشی بدبینانه می دانم. اما نویسنده و کارگردان در تدوین و اجرای کار موفق می شوند بیننده را به قدری تأمل درباره ی آنچه می بینند وادار کنند و این توفیق کمی نیست. گفتگو درباره نمایش در جمع چهار نفره ی ما احتمالاً در میان بینندگان دیگر نیز جریان داشته است. کارگردان سعی کرده با استفاده از موسیقی و تصاویر ضبط شده ی ویدیویی پیام خود را بهتر منتقل کند. این تمهیدات در کنار طنازی های "رضا بهبودی" قدری از تلخی داستان می کاهد و بیننده ویرانی جهان را دست کم با لبخند به تماشا می نشیند. او در نقش یک کارگر-فیلسوف- دلقک گاهی اوقات کل ماجرا را از تراژدی به طنز تبدیل می کند.