وقتی نمایشی با این جمله آغاز میشه مگه میشه میخکوبش نبود:
همه چیز به قوه تخیل شما بستگی داره!!!!!!!!
واقعا زیباو گیرا
هنوز هم توی دیالوگها و تاریک و روشن ها مونده ام
نمیدونم چرا و ناخودآگاه یاد کتاب بار هستی میلان کوندرا افتادم
تاریکی و روشنایی با سبکی و سنگینی هستی!
«تئاتر تنها چیزیه که باقی می‌مونه»
"قط باید آه کشید و حسرت روزهای رفته را به امید نوری در دل تاریکی که به تاریخ می تابد، به تماشا نشست"
"ارتباط با نمایش ... دیدن ادامه ›› و متن آن در ابتدا سخت به نظر می رسد.به دلیل عدم وحدت در زمان دیالوگ ها که تا حدود زیادی غیر خطی است و نحوه روایت که در فضایی شبیه به سیال ذهنی رخ می دهد، بیننده سیر جریانی داستان را گم می کند اما به مرور زمان که شخصیت ها غنا پیدا می کنند،تماشاگر با لطافت و شاعرانگی خاصی با اترک، مردی ترکمن که نامش سمبل ظریفی از رودی است که مرز بین ایران و ترکمنستان را شکل می دهد، آشنا می شود.با مرجان، زنی ایرانی از هرمز خو می گیرید که در نهایت چون به دریا تبدیل می شود باور می شود که مرجان بوده است.با چشمانی مشتاق و اشکبار زندگی چوگل، دختر افغان مهاجر از بامیان را می شنود و در روایت عاشقانه او با ماکسیم هنرمند روسی که زخم خورده حکومت کمونیستی شوروی است، بی حد و مرز بودن عشق را با جان و دل می پذیرد."
"برای کسایی که مردن، تئاتر آخرین تلاشه."

بازی ها روان و موسیقی و نور در خدمت کار
خسته نباشید خدمت تمام عوامل کار