گاهی کسی کاری را بلد است و انجام میدهد و ممکن است نتیجه خوبی بدست بیاید ، اما گاهی هم کسی بلد نیست و تجربه میکند و ممکن است دچار فروپاشی شود! نامبرده از دسته دوم بود! نویسنده و کارگردان البته کمتر کارگردان ، کاری را بلد نبودند تجربه کردند اما 70% کار حیف شد! ایده به خودی خود میتوانست دلچسب باشد اما، نویسنده قصه را خراب کرد همه اتفاقاتی که باید در یک قصه در میانه راه بیافتد آن انتها، با هم افتاد! انگار که بخواهد خواب را از سر تماشاگر بپراند.
استفاده از چهره های خوانا و سینمایی به زعم من خیلی لزومی نداشت در این کار! هر بازیگر دیگری هم میتوانست این نقش ها را ایفا کند! و میزان تاثیر گذاری احساسی چهره خانم پناهی ها میتوانست با اندکی گریم توسط هر بازیگر دیگری حاصل شود! ایده گرفتن از کار دیگران گاهی خوبه نه همیشه ! اما این روز ها اغلب تبدیل شده به تقلید و ادا بازی بی مورد که اصل کار رو تحت تاثیر خودش قرار میده، میشد در کار از دست خط آقای مساوات( به خصوص نمایش این یک پیپ نیست ) و یا گروه تئاتر اگزیت ( به خصوص نمایش مترسک ) چیزهایی دید که بیشتر شبیه نوعی تقلید نا به جا بود ، تاکید میکنم ایده اصلی و جاهایی لحن بیان کار به لحاظ اجرا ، به خودی خود خوب بود به خصوص بیان ذهنیت شخصیت کارگردان که پلی داشت به شخصیت خیال پرداز شب های روشن داستایوفسکی مخصوص روایت 2 شب توسط بازیگر دختر که فضای شب های روشن رو ترسیم میکرد و هم چنین اجرای بازی در حین نمایش به صورت چرخشی که به زعم من نوعی بیان ذهنیت شخصیت کارگردان قصه بود و خیال و عدم ثبات شخصیتی،خوب بود اما پخته نبود!شاید هم بشه گفت ضعیف بود اما لازمه چند روزی مرورش کنم تا ببینم میتونم بگم ضعیف بوده یا همون خام بودن براش کافیه . از طرفی شاید یکی از نقاط قوت نمایش پرفورمنس و رقص و نوشخوار ذهنیا و درونیات شخصیت اصلی قصه بود در پایان نمایش که پلی داشت به آنچه شخصیت دختر بر روی محیط مربع روایت میکرد. در کل ایده ها ایده های نسبتن خوب بودن اما قصه به قاعده نبود به خصوص سهم نویسنده .