بنظرم بحث ارزش داشتن برای عکس العمل اینجا مسأله ی متن نیست(هرچند این حرف در ذات خودش و جدای متن درسته).اتفاقن خود همین فکر یکی دیگه ازعواملیه که باز باعث میشه درب(درنمایش) باز نشه.مساله اینه که باتموم اشتیاق برای آگاهی از اونطرف در،باز جرات باز شدنش وجود نداره و اینجاست که نقش اجتماعی متن خودشو نشون میده که در یک جامعه ی بسته یا حتا یک جامعه ی فرد محور به ترتیب خانواده و دارایی یک فرد(دریک جامعه ی بسته) یا فردیت یک فرد(در یک جامعه ی لیبرال) مطرحه و هرگونه باز کردن درب اگه با دردسر یا به هم خوردن آرامش همراه باشه در باز نمیشه وحتا به مرور قفل نامریی به در زده میشه.مهم نیست که اونطرف در چی میگذره مهم اینه که من آسیب میبینم یانه؟ و حکومتهای خودکامه از این خصلت آدمهای اون جامعه استفاده میکنن و پشت در سر میبرن ومطمئن هستن همه از سوراخ در فقط نگاه میکنن و کسی پا هم بیرون نمیذاره

سلام عزیز ... ممنونم از نظر شما. موضوع انفعال و بی تفاوتی ( به تعبیر شما منفعت و ترس) از جنبه های متفاوتی از جمله منظری که شما طرح کردید هم قابل بررسی ست ... موفق باشید