یادداشت کیوان کثیریان/ منتقد سینما:
"پنجاه پنجاه" نمایشی پیشرو و آوانگارد است که در عین‌حال از عناصر کلاسیک و شناخته شده تئاتر اپیک بهره می‌برد.
نمایشنامه، نوشته هاله مشتاقی‌نیا و مرتضی اسماعیل‌کاشی، برداشتی تازه و آزاد است از "کله گردها و کله تیزها" ی برتولت برشت که کمینه‌گرا و روان نوشته شده، به اندازه لازم حاوی نشانه‌ها و کنایه‌هاست و حد نگاه می‌دارد.
کار مبتنی بر فرم و حرکت و تصویر است و پر از ایده‌های خلاقانه نمایشی، بازی با نور و صحنه‌پردازی کاربردی.
کارگردانی جسورانه و تجربه‌گرای اسماعیل‌کاشی، که حالا علاوه بر بازیگری دارد خود را در کارگردانی تئاتر هم تثبیت می‌کند و بازی جمعی از جوانان تازه‌کار و مستعد، از امتیازات دیگر این مجموعه است.
نمایش، به رغم فراز و فرودها در ریتم، در نهایت موفق می‌شود جوهره نمایشنامه -رنج- را روی صحنه بپاشد و اجرایی متقاعد کننده از آب درآید.
می‌شود در دوران چهره محوری تئاتر، از انرژی جوانان ناشناخته اما باانگیزه لذت برد و نمایشی پرزحمت و خلاقانه را تماشا کرد.
"پنجاه پنجاه" را در تماشاخانه تازه تاسیس هیلاج می‌شود دید.