شاید بتوان گفت بدترین اتفاقی که برای هنر می تواند بیا فتد دخالت سیاست در هنر توسط عوامل بیرونی یا داخلی باشد ....وظیفه هنر بیان درد است فارغ از سیاست زدگی ...در ایران خودمان بعضی از اهالی هنر خواسته یا ناخواسته در دام سیاستمداران فتادند و نه تنها دردی از جامعه دوا نشد که به مراتب بدتر هم شد یادمان نرفته شعار روحانی 1400 حتی در سالنهای تئاتر یا رفتن در آغوش سیاستمدار خائن به همه .....لطفا این نمایش را درگیر سیاست نکنید ...نمایش یک درد اجتماعی را بیان میکرد با ظرافتهای خاص خودش ....هرچند من کلا با افسردگی مخالفم و معتقدم بشر آنقدر توانایی دارد که نباید هرگز در دام افسردگی بیافتد و این نمایش رگه هایی از افسردگی را داشت ...ولی بیان درد بزرگ عدم تحمل حرف مخالف که نابود کننده همه روابط و اجتماع بشری بوده و هست و خواهد بود با بازی و هنرنمایی اقای افشاریان شاید تلنگری باشد بر کوته فکرانی که مهمترین ویژگی بشر یعنی تفکر وآزاد اندیشیدن را نادیده میگیرند .....کاش به اجبار هم که شده این کوته فکران سیاست زده را به سالنهای نمایش برای دیدن کارهای آزاد اندیشان می بردند.....