موقت:
تماشاچی وارد سالن می‌شود و صندلی خود را پیدا می‌کند. تماشاچی رو صندلی خود می‌نشیند.
صندلی کنار تماشاچی خالی است. پسری می آید و روی صندلی خالی مینشیند.
پسر از کیف خود دوربین عکاسی را بیرون می آورد و به تماشاچی می‌گوید "پیشاپیش از مزاحمت های ایجاد شده عذرخواهی میکنم"
تماشاچی: خب ایجاد نکنید.
پسر: دیگه وقتی دعوت میشم باید عکس بگیرم.
تماشاچی: موفق باشید.
پسر: خواهش میکنم. دفعه اول که میاید تیاتر؟
تماشاچی: نه بیشتر از شما تئاتر دیدم احتمالا.
پسر: فکر کنم ۲۰۰ تا تئاتری که دیدم کافی باشه.
تماشاچی: ... دیدن ادامه ›› میشه صدای شاتر دوربینتون رو قطع کنید؟
پسر: بله.
اندکی بعد.
پسر: ... جان. میشه جاتو با من عوض کنی؟ دوستان ناراحتن انگار.
پسر جایش را عوض می‌کند و صدای شاترش در تمامی لحظات اجرا از سوی دیگر سالن به گوش می‌رسد.
تماشاچی خوشحال است که توانسته فاصله خود را با پسر تا حد امکان زیاد کند.
تماشاچی ناراحت است چرا کسی که ۲۰۰ تئاتر دیده هنوز آداب دیدن تئاتر را بلد نیست.
تماشاچی خشمگین است چرا عکاسان تئاتر، سالن را چنین قلمرو بی منازع خود می‌دانند که فکر می‌کنند معترض به ایشان دفعه اولی است که پا به سالن تئاتر گذاشته و این تازه وارد باید بداند که صدای شاتر و نور صفحه نمایش دوربین اصولا لازمه اجرای تئاتر است.