از بخت بلندم بود که در روزهایی که در حال دوره آثار فروید هستم مسیرم به تهران و این تیاتر برخورد.
کار کم نظیری است، حداقل من فکر نمی‌کردم نمایشنامه نویس و کارگردانی ایرانی بتواند از پس روانکاوی فروید بر بیاید. کار به خوبی پیچیدگی پدیده ترنفرنس( انتقال) را نشان می‌دهد، چندین تم از اختلال های روانی چون عقده ادیپ، علاقه به مادر و رقابت و درگیری پدر/نماد با پسر و مشکلات پسینی را به خوبی نشان می‌دهد. این ایده که علاوه بر توهمات پدر، مادر دچار آن ماجرا در هتل شود کار را تیاتری تر و برای مخاطب راحت تر کرده بود.
دیالوک ها و نقش روانپزشک پخته و قوی نبود که البته بنظرم تقصیر از فروید است! آنقدر که فروید در کتابها و مقالاتش به شرح کیس ها و ماجراهایشان پرداخته به شرح جزیات شیوه درمانی که انجام داده نپرداخته است.( گویا اعتقا داشته روانکاوی باید سینه به سینه و شاگرد استادی آموخته شود نه از روی کتاب و مقاله).
کار مناسب سنین زیر ۱۸ سال نیست
کار تمرکز زیادی می‌طلبد، خواهشا در حین اجرا اصلا سراغ گوشی خود نروید و گند به تمرکز دیگران نزنین.