خوبی ژانرهای روانشناختی اینست که هرکس به فراخور حال و شرایطش بهره‌ی خاص خودش را از آن می‌برد، و بهمین خاطر همواره خوراک خوبی برای پوپولیسم (زرد شدن) اند.
این کار حقیقتن باکیفیت است بخاطر باورپذیری و پرهیز از اکت‌های سطحی و دم دستی، قابل تعمق است بخاطر نمایشنامه بسیار قوی و در عین حال جذابش، و ارزشمند است بخاطر تمام آنچه پس از تماشای آن نصیب‌مان می‌کند اعم از تحلیل شخصیت‌ها، خودکاوی و یافتن مابه‌ازاها...

خرسندم از تماشای آن و سپاسگزار از مولفان