به گمان من، نشانه های پیش برنده ی داستان باید از ابتدا و آهسته آهسته در اختیار مخاطب قرار بگیرند، این در حالی است که در خاک سفید، داستان عمدتا در یک چهارم نهایی نمایش پیش برده می شود و دغدغه یا حداقل دلشوره ی همراهی با دغدغه ی داستان دیر در اختیار مخاطب قرار می گیرد. اگرچه بازی ها، دیالوگ ها و ریتم نمایش تحسین برانگیز هستند. خسته نباشید به عوامل محترم نمایش.