بعد از تماشای تاری با چند ای کاش سالن نمایش را ترک کردم.

1. ای کاش نویسندگان متنشان را با تامل بیشتری به نگارش درمی آوردند. از تماشای نمایش اینطور برمی آید که سرسری از نقاط مهم متن و بازی های زبانی آن گذر شده است. کاش بیشتر بهشان توجه می شد و با تکیه بیشتر بر آن ها، متن ریتم بهتری پیدا می کرد.

2. ای کاش نویسندگان به موقعیت ها و مناسبات شخصیت ها در هر لحظه با یکدیگر و جهان متن بسنده کرده و از رفتن به سراغ قصه و اعتبار دادن به جهانی بیرونی که جهان شخصیت ها تحت تاثیر آن است امتناع می کردند.

3. ای کاش بازیگران تا این اندازه روی صحنه حرکت نداشتند. حرکت ها نه تنها به درک کنش از سوی مخاطب کمکی نمی کردند بلکه باعث حواس پرتی مخاطب ... دیدن ادامه ›› از مناسبات میان شخصیت ها و جهان متن می شدند.

4. ای کاش در نقاطی از متن از شدت لحن نمایشی بازیگران کم میشد یا کلا این لحن در بعضی نقاط مورد استفاده قرار نمی گرفت. خصوصا در لحظاتی از اجرا که شخصیت ها ملول تر از لحظات دیگر هستند یا حتی در صحنه پایانی که با باز شدن در، شخصیت ها عملا از جهانی که تاکنون در آن قرار داشته اند به جهانی دیگر وارد می شوند. لزوم بهره گیری از لحن نمایشی آن هم در چنین اجرایی که در بخش زیادی از آن شخصیت ها مشغول انجام بازی با یکدیگر هستند وقتی معنا می دهد که نقطه مقابل آن که بی لحنی است را هم در اجرا مشاهده کنیم.

و در پایان

5. ای کاش بازیگران اینقدر صدا در گلو نمی انداختند و داد نمی زدند.