بی اخلاقی یک جامعه یا جامعه بی اخلاق

امان ... که چقدر مشکل است انسان بودن .
امان نوشته عباس جمالی ، روایت زنان است اما درباره آنها نیست. امان قصه مردان است ، یا بهتر بگوییم قصه جامعه مردسالار . روایت شهری که انسانی به دیگری برتر و یکی از دیگری محقر تر است .آنجایی مه فرهنگ و عرف و دین و مذهب ، خود آگاه و نا خودآگاه، اجتماع و خانواده، همه و همه تورا جنس دومِ بی ارزش می دانند . آنچنان که پاکی ، آبی ... اما تورا گل آلوده ات می‌کنند، گاهی به خون آغشته می شوی، گاهی به فضولات و زباله های دیگران . سراغش را هم که بگیری حاشا می‌کنند که خودش ناپاک بود. چه دردی دارد پیش چشم همه گناه کارترین باشی وتنها جرمت عاشق باشد . آنجاست مه تنها می بایست امان برد ...

امان در اجرا هم خوب است . مجتبی جدی به خوبی حساسیت روایت ها را درک کرده و به آنها زمان کافی برای شنیده شدن داده تا به جان بنشینند. از دیگر نکات مثبت امان، سکوت های به اندازه ، پرهیز از شلوغ کاری در طراحی ، ریتم متناسب با مضمون ، بازی های یک دست و قابل قبول ، استفاه درست از نشانه ها و ... دیدن ادامه ›› پایان بندی دلچسب است . امان می‌تواند کلاس آموزشی خوبی برای کسانی باشد که سعی دارند با بزک و دوزک و شلوغ کاری اجرای خودشان را تاتریکال جلوه بدهند اما نه تنها مخاطب را از دست می‌دهند بلکه محتوا را هم مضمحل می کنند

امان به کارگردانی مجتبی جدی و بازی زینب ایزد پناه، مهسا بهروزی، نازنین حشم دار، سمیرا زائری و یاسمن نصیری برای دیدن پیشنهاد می شود

پ الف