همیشه یکی از فانتزیهام این بود که روزمرگی‌هام و مهمونیایی که میرم و یکی از بیرون بهم نشون بده.
خیلی برام جالب بود که یکی فانتزی منو تبدیل به نمایش کرد.
بازی ها عالی بودن،‌ و نمایش بسیار طبیعی بود؛ طوری که حس می‌کردی واقعاً رفتی وسط مهمونی یه عده آدم داری تماشاشون می‌کنی.
نوسان هیجانات، پرش‌های فکری، داستانهای آدما و در کل روزمرگی رو هم بسیار خوب و با ریتم درست نشون دادن و قصه پیچیدگی‌ و ابهام اضافه نداشت.
تنها نقطه ی قابل بهبود که به نظرم اومد این بود که اون ابتدای نمایش یه مقدار دیالوگ های آقای کیایی حالت کلیشه داشتن؛اگرچه مفاهیم درستی رو منتقل میکردن. لذا به نظرم همون مفاهیم میتونستن با بیان دیگری مطرح بشن که شکل کلیشه به خودش نگیره.
خسته نباشید 🌻