قطعا اثر مستقلی نسبت به مجنون آن لیلی نبود؛
ویرایشی از اثر قبلی بود که از نظر کیفیت، اندکی بهتر بود.
نظر به اینکه فقط یک آهنگ جدید برای این نمایش تنظیم شده بود و الباقی برگرفته از مجنون آن لیلی، کافه عاشقی و ناکجاآباد بودند، و به این دلیل که کارگردانی و دکور برجسته‌ای نداشت، من بهش ۳ دادم از ۵.
درسته که تمامی آهنگهای استفاده شده آهنگسازی خود آقای خازنی بودند و اساساً تقلید و تقلبی در کار صورت نگرفته، اما من که تماشاچی ثابت این دست نمایش ها هستم انتظار داشتم با موسیقی‌های متفاوت آشنا بشم.
نقالی خانم رضوی بسیار حرفه‌ای و لذت بخش بود؛ درحالی که صدای خانم فیروزی شفافیت قبل رو نداشت.

نهایتاً علی‌رغم تمام این ضعف‌ها، من از دیدن نمایش لذتمو بردم؛ هرچند این لذت چند برابر میشد اگر با صورت‌بندی جدید و نغمه‌های تازه‌ای مواجه می‌شدم.

خسته نباشید ؛)