باز هم مهاجرت !!!
دغدغه ای جدی که موضوعِ درامِ نمایش های امروز شده.
با شروع نمایش صدای فرهاد توی گوشم پخش میشد:
ای کاش آدمی وطنش را مثل بنفشه ها میتوانست با خودش ببرد هرکجا که خواست...
با کنار رفتن پرده طراحی صحنه جذاب مخاطب را وارد زندگی شخصی کارگردان می کند که بسیار دقیق و حساب شده درگیری های شخصی یک کارگردان را با خودش با خانواده و اطرافیانش و حتی با کاراکترهای نمایشی ساخته شده توسط ذهنش نشان می دهد. یک رنج همیشگی که پایانی ندارد و حتی راه فراری هم برایش نیست.
بازیها بی نظیر، کارگردانی خلاق و طراحی صحنه، نور و صدا عالی بود. یک نمایش تامل برانگیز که بسیار ارزش دیدن دارد.