سلام و عرض ادب.
مدت زیادی نیست که جدا از کتاب و سایر آموزش‌های تئوری، با نمایش‌های ایرانی، بر روی صحنه، آشنا شدم. بخش زیادی از این احساسِ خوب رو مدیون توانمندی و هوشمندی جناب انصافی در این حوزه هستم و ابتدا به اعتبار حضور ایشان، نمایش رو انتخاب و تماشا کردم، اما به حق آشنایی با جناب آویژه‌ی بزرگوار و دوستان بازیگر، افتخار بزرگی بود که این نمایش برای من به ارمغان آورد. روانی و رهایی روایت‌ها(گاه بداهه‌ها)، خلاقیت در ارائه‌ی مفاهیم، ارتباط زیبا و محترمانه با مخاطب، متن، کارگردانی، دراماتورژی و بازیگری درست به نحوی که با وجود ارائه‌ی یک اثرِ مطابق با سلیقه‌ی روزِ جامعه از تیپ شخصیتی سیاه غافل نشده بود، تعویض جذاب صحنه‌ها که در عین حال در خدمت روایت بود و ... همگی از نقاط قوت این اثر بودند. چقدر زیباست که در چند نمایش ایرانی که تماشا کردم از اساتید بزرگ و ارزشمند این حوزه به زیباترین شکل یاد میشه. ادب، شخصیت با وقار و دل‌نشین تک‌تک شما عزیزان به یاد ماندنی بود. تیمی در این سطح که به وضوح در جزئیاتِ کار تأمل کرده و برای نگاه مخاطب احترام قائله شایسته‌ی قدردانی و تحسینه.
تماشای این اثر رو به افرادی که دغدغه‌ی تماشای یک نمایش ایرانی متشخص رو دارند پیشنهاد می‌کنم.