موضوعی بسیار جالب و دغدغه ای جهانی را مطرح می کرد. اینکه اصرار انسانها برای رسیدن به اطمینان و قطعیت، در عمل، تلاشی مذبوحانه است و قدرتِ شک بالاتر از این تلاشهای بشریست و در نتیجه پیروز می شود و با خودش تشویش و عذاب وجدان می آفریند.
بازی ها بسیار تاثیر گذار و باور پذیر بودند. طراحی صحنه هوشمندانه بود. تنها چیزی که کمی مرا آزار می داد، نرسیدن صدای باریگران به ردیفهای انتهای سالن در لحظاتی از نمایش بود. نمیدانم علتش چه بود. یا به طراحی سالن مربوط می شد، یا تداخل صدای بازیگران با سیستم تهویه یا پایین بودن صدای بازیگر در لحظاتی عز اجرا و یا شاید هم مسئله ای در شنوایی من در آن مقاطع بخصوص وجود داشته و دیگران چنین تجربه ای نداشتند.
در هر صورت از این نمایش بسیار لذت بردم و بسیار آموختم.