"درباره اجراهای روی صحنه"
کوتاه درباره نمایش کاتانا / فرشید روشنی

پویا سعیدی در نمایشنامه‌ای دیگری با خلق فضایی فانتزی از اقدام به خودکشی فردی که در زندگی نتوانسته به جایگاه رضایتمندی دست یابد و با سفارش قتل خود به موسسه‌ایی آدمکشی ماجراهایی را رقم می‌زند، تلاش کرده ضمن سبکی کمیک، به برخی مسائل اجتماعی و روابط بین افراد اشاره کند. اما متن " کاتانا" که در لغت به نوعی شمشیر ژاپنی اتلاق می‌شود، در همین میزان اشاره باقی می‎ماند و نمی‎تواند عمیق‎تر به ملال و سرخوردگی فردی از جامعه امروز بپردازد. بهمین دلیل داستان از حد یک نمایش کمدی و سرگرم‎کننده فراتر نمی‌رود، به ویژه در اجرا و به کارگردانی فرشید روشنی، این چاشنی افزون‎تر شده و ترکیب مشخصی از تفریح، لودگی، افراط در کلیشه‎های روابط احساسی و اشاره‌ای گذرا به مسائل اجتماعی، ارائه می‌شود.

حضور ۴ کاراکتر روی صحنه و دو کاراکتر ویدئویی و بهره از پرده‌ای بزرگ و پخش سرگذشت و توضیحات راوی از کاراکترها بصورت فیلم، تلفیق جذابی از ... دیدن ادامه ›› ارائه اثری نمایشی و سینما را ساخته است. هر چند این تلفیق بجز جذابیت بصری و ایده‌گرایی نتیجه‌ی دیگری ندارد. نه پرداخت به سوژه مورد نظر، ظریف و دقیق است و نه ایده‎ای نو بکار برده شده و نه حتی در فرم اجرایی خلاقیتی خاص، مشهود است. همه چیز در این اجرا به سمتی از کمدی مفرح می‎رود و حتی شکست دیوار چهارم و فاصله‎گذاری‎ها و تلفیق مدیای فیلم و تئاتر نیز در همین راستا است.

"کاتانا"، نمایشی که شهریور ۱۴۰۴ در مجموعه لبخند بروی صحنه آمده و راد ‌پورجبار، مهناز افتاده‎نیا، مهسا ‌باقری و یسنا ‌میرطهماسب در آن بازی می کنند، می‎تواند انتخابی برای یک اوقات سرگرم‎کننده صرف باشد و نه نمایشی که به عنوان اثری هنری قابل تعمق و یا تاثیرگذار مطرح باشد.


نیلوفر ثانی