جناب اژدری سخت نگیرید ..شاید از دوست داشتنه زیاده ..منم به شخصه ایشون رو خیلی میستایم همی :)
من باشم میگم موبایلها رو تحویل بدهند قبله نمایش والا

نقد دلنشینی بود سپاس

خوبم،علی اژدری نازنین

یادمه چند سال پیش با یک بزرگواری نظامیِ که نزدیکای انقلاب 57 بازنشسته شده بود از خیابان شلوغی گذر میکردم که سرهنگی را با لباس فرم دیدیم در حال گذر از پیاده رو و 3 سرباز کنار پیاده رو بدون هیچ توجهی مشغول به صحبت !! این دوست سرهنگ ِبازنشسته همراه من چون خود نظامی بود خیلی ناراحت شد و وقتی از سربازان پرسید که چرا به این آقایی که با لباس و درجه سرهنگی گذر کرد احترام نظامی ندادید ؟ سربازان متعجب نگاهی کردند و گفتند سرهنگ ما نبود که نمیشناختیمش!!! در ادامه راه این دوست همراهم میگفت در ارتش آن روزهااحترام نظامی خیلی اهمیت داشت اگر 2 هم درجه با اختلاف حتی 1 روز در دانشکده افسری داشتند حتما مراتب احترام باید انجام میگرفت کاری هم نداشتیم من سرهنگ نیروی زمینی ارتشم و دیگری سروان ژاندار ... دیدن ادامه ›› مری یا ستوان شهربانی احترامات نظامی باید با توجه به سابقه در هر شرایطی انجام شود اونجا من یاد گرفتم که رابطه استاد و شاگردی به زحمتیه که افراد برای بدست آوردنش ساعت خرج میکنند برای من این طور بوده که ایوب آقاخانی تو فن بیان و نمایشنامه رادیویی ااستاده چون بیشتر از من بلده و بیشتر از من ساعت خرج کرده و اگر فردا من یا خود آقای آقاخانی به محضر صنعتگری و خیاطی و پزشکی و نانوایی و باغبانی رسیدیم قطعا آنجا آن صاحب هنران استادند پس برای من به شخصه اون مکانیک اتومبیل و آن پیرایشگر سلمانی و آن شکر ریز قناد و آن کاتب خطاط و ... بر من استادند .

با دل گفتم چو در حَضَر شاد نِـــــه ایی
وز بنـد زمانه یـکـدم آزاد نـِـه ایــی
در تــجـربـه هـای دهـر اسـتادان را
شاگردی کن کنون که استاد نـِـــه ای
( مقامات حمیدی )
شاد زی مهر پاینده

دکورش با اینکه حس داستان رو بخوبی القا میکرد ولی یک جاهایی خوب چیده نشده بود. ما در گوشه ی گوشه ی سالن ردیف جلو بودیم، و بازیگرایی که سمت راست صحنه می نشستن رو اصلن نمی دیدیم،(همون سمتی که تلویزیون بود). اون طاقچه رو هم اصلن نمی دیدیم، که گویا روش قاب عکسی بوده یا آینه ای، نمیدونم!
یا باید تمام اجزای صحنه طوری چیده بشن که همه از هر قسمت سالن بتونن ببینن، یا صندلیها رو طوری قرار بدن که تماشاچیا به صحنه اشراف داشته باشن.