میرزا مخنث برای من صرفاً بازخوانی یک مقطع خونین تاریخی نبود. شیوه‌ استفاده از ماسک‌ها ـ که به‌طور کامل صورت را نمی‌پوشاندند ـ بر این نکته تأکید داشت که حتی خشن‌ترین شخصیت‌های تاریخ هیولا یا موجوداتی ماورایی نبوده‌اند؛ انسان‌هایی شبیه ما بوده‌اند. این فاصله‌ی ظریف میان ماسک و چهره، تماشاگر را وامی‌داشت هم‌زمان هم صورت بازیگر را ببیند و هم چهره‌ی تاریخی را، و در آینه‌ی صحنه خود را بازشناسد.
این نمایش را پیش‌تر نیز دیده بودم و در دور دوم، تغییرات محسوس در صحنه و لباس را نشانه‌ای از ارتقا و احترام به مخاطب یافتم. تبریک به گروه و کارگردان برای نگاهی چنین اندیشیده و جسورانه.