نمایشی ضعیف‌تر از دربی

یکی از نمایش‌هایی که در هفته جاری روی صحنه رفت، «ننه دلاور بیرون پشت در» به نویسندگی و کارگردانی سجاد افشاریان بود. برای دیدن این نمایش تماشاگران مقابل سالن ازدحام کردند؛ تماشاگرانی که تعدادی از آنان بعد از تساوی بی‌روح دربی به سالن تئاتر آمده بودند تا شاید دیدن یک نمایش خوب باعث شود کرختی بعد از آن بازی را از یاد ببرند ولی وسط‌های نمایش این جمعیت مشتاق یکی پس از دیگری، سالن را ترک کردند. آنهایی هم که تا پایان نمایش با شرایط سخت (زیرا عده‌ای از تماشاگران روی زمین نشسته بودند) در سالن ماندند و کار را تا آخر دیدند، بسیار ناراضی بودند. یکی از دلایل نارضایتی تماشاگران، روایت شعارگونه این نمایش بود. این اثر فاقد یک خط داستانی مشخص برای تماشاگر بود. مخاطب از اول تا آخر مدام شاهد تغییر دکور و صحنه بود؛ تغییراتی که در پایانش فقط یک جمله شعارگونه را به ذهن تماشاگر متبادر می‌کرد: جنگ بد است. این نمایش پرزرق و برق که صابر ابر در آن نقش ننه دلاور را ایفا می‌کرد، روایتی از بازگشت یکی از نیروهای نازی بعد از جنگ جهانی دوم به کشورش بود. سربازی که با بازگشتش، دیگر آن سرباز معصوم قبل از جنگ نیست. چنین داستانی دستمایه خلق آثار ادبی و هنری بسیاری تاکنون بوده است. اما در نمایش ننه دلاور، مخاطب با روایتی دست چندم، کسل‌کننده، فاقد ‌گیرایی و شلوغ و درهم برهم مواجه بود که اجازه نمی‌داد با شخصیت‌های نمایش ارتباط برقرار کند. اگر این اثر را در کنار دیگر آثار ضعیفی که طی این چند روز بخصوص در روزهای آخر هفته روی صحنه رفت، به عنوان نمونه‌هایی از جشنواره ... دیدن ادامه ›› سی و یکم تئاتر فجر در نظر بگیریم، می‌توان نتیجه گرفت، در این دوره از جشنواره، آثاری وجود داشت که از کمترین سطح برای حضور در جشنواره‌ای که عنوان بین‌المللی را یدک می‌کشد، برخوردار بودند.
سجاد روشنی - گروه فرهنگ و هنر

http://vista.ir/lid/6945074