در برهوت سینمای داستانی ، که هر تجربه ای بد تر از تجربه قبلی است ، وهر خروج از سینما با نارضایتی توام است ، رشد و پویایی تاتر به تنفس هوای تازه ای می ماند ،در این بلبشو و آلودگی ها.
نمایش "عامدانه، عاشقانه، قاتلانه" ، از این دست تجربه هاست، که غنیمت است. با بازیهایی تحسین برانگیز و تاثیرگذار با فضاسازی و دکوری در حد بضاعت ، کافی،با متن و کارگردانی لذت بخش ، و در نهایت حسی از رضایت و خلسه و غمی توامان.