وقتی کسی میاد و روی همچین موضوعاتی دست میذاره؛ واقعن انتظار میره ازش که کمی کار شده تر؛ کمی فکر شده تر کار کنه.به نظر من ؛علی رغم اینکه نیت بر کار مثبت و تاثیرگذار بوده اما به خاطر ضعف شدید دیدگاهاشون؛ جهت عکس رو در پیش گرفته بود و نه تنها زنان رو از کلیشه های جاری زندگی و اسارت هاشون مبرا نشون نمیداد بلکه اونا رو کاملا مقید نشون میداد به این کلیشه ها. موضوع خوب بود, جسورانه بود اما اجرا؟ نمایشنامه؟ بازی 2 بازیگر از 4 بازیگر؟ پیام خاص؟ کوچکترین تلاشی واسه ارائه یه نگرش و نقطه نظر جدید؟ هیچ.خبری نبود.( تکرار میکنم؛ یه همچین موضوعی یه همچین تلاشی رو هم الزامن میطلبه؛ تو هرنمایشی ما منتظر این نگرش جدید نیستیم )
زجه ها؛ ناله ها؛ فضاهای تکراری بین این سه روایت رو درک نمیکردم؛ این سه روایت سه تا عنوان جداگونه داشتن؛ چرا پس کاراکترا تکرار میشد؟
بازی خانم رهنما اما عالی بود.
به هرحال من از دیدن این تئاتر مایوس شدم؛ 1 به خاطر کیفیت متوسط کار ( برخلاف نظرات بسیاری که تو تیوال خونده بودم) 2 به خاطر اینکه هنوز هم یه همچین تئاتری از تحلیل شونه خالی میکنه. یا اگه تحلیلی داره به غلط در جهت همون چیزیه که داره باهاش میجنگه.
اگر نمایش قبلی ای که دیدید؛ سنگها در جیبهایش بوده؛ مزه خوش اون زیر دندان خود را خراب نکنید.