آقای خاکی عزیز، شاید خودِ من هم خیلی موافق این ترکیب کردن زمان های مختلف نبودم، یا آرزو میکردم که طنز کار کمتر و درصد فلسفه ی تفکرآمیز کار بیشتر بود. اما من، همین سقراط رو پسیندیدم و برایم دلنشین بود و هست!
و احترام زیادی هم برای آقای نعیمی قائلم که تونسته از پس ساخت کاری به این عظمت بربیاد! چون دوستانِ من، خیلی از شما تجربه ای در ساخت تئاتر ندارید و به طبع اون، بعضی از سختی های اون رو نچشیدین!
همه میتونین حدس بزنین که ساخت و اجرای کاری که بیش از 20 نفر، فقط بازیگر داره، چه کار سختیه! ولی چند نفرتون تجربه ی همچین کاری رو ... دیدن ادامه ›› داشتین؟!!!
من، سال پیش قرار بود یه کار دانشجویی ساده رو اجرا کنم که 15 تا بازیگر داشت! اون هم در 3 اپیزود جداگانه! بنابراین تمریناتم همه 4،5 نفره بود اما باز هم پدرم در اومد! نهایتا هم از پسش برنیومدم و انصراف دادم و کار رو منحل کردم! تازه، بازیگرای من همه دانشجو بودن و درگیری های زیادی نداشتن!!
حالا شما فکر کنین نعیمی چطور این همه آدم رو دور هم جمع کرده و به این مرحله رسونده؟! این آدمهای گرفتاری که یه نفرشون (یعنی استاد ایوب آقاخانی) این مدت جلوی چشم من بود و میدیدم که چقدر سرش شلوغه!!
پس همین افکار هم باعث میشه که احترام من به شخصه، نسبت به نمایش سقراط و جناب حمیدرضا نعیمی و همینطور دیگر عوامل کار، صد چندان بشه! درود! :)

ممنون از نظراتتون خانم نیلوفر..