نمایشو خیلی دوست داشتم بدلایل زیر:

-بازیهای عالی
-صحنه آرایی و نور(عاشق ایده و صحنه ماشین سواری پیرمردها شدم)
-متن خوبی که هم میخندونه هم متاثر میکنه(طنز سیاه)
-موسیقی خوب

تو نمایشنامه بجای جنگ بیشتر از کار یا سرکار بودن استفاده میشه که بنظرم درسته.همیشه (در غالب موارد) یه عده اقلیت بقیه را با دلایل واهی ... دیدن ادامه ›› (دین,خاک,نژاد,وجود دشمن فرضی و .....)به کار (یا جنگ) وا میدارند تا این باعث شه به مسائل دیگه فکر نکنن یا خواسته های دیگشونو براورده کنن. مثلا دلیل اصلی کشور گشایی اعراب ترس از جنگ داخلی و به خطر افتادن موقعیت حکام وقت بود.

و این میشه که زندگی ها دیگه سیر طبیعی خودشو نداره.هیچی سر جای خودش نیست.قلب و رویاها و عشق "اون یکی" تو سینه و ذهن" این یکی" است."اون یکی" که مرده,"این یکی" هم نمی تونه خودش باشه.

**نمایش خیلی منو یاد کارهای "امیر کوستاریتسای عزیز" انداخت.

از آقای عابدی و بقیه عوامل نمایش سپاسگزارم