تئاتری چشم نواز با جلوه های بصری زیبا. نمادپردازی های قابل درنگی در کارگردانی اثر به کار رفته. البته این نمادها در حدی زیاد نیستند که برای کشفشان به تکاپو بیفتید اما نمایش را برای تماشاگر به اثری قابل تامل تبدیل می کند. بازی بازیگران به ویژه سرکارخانم ها ندا مقصودی، پانته آ پناهی ها و بهناز جعفری قابل تحسین و تاثیرگذار بود.
و این داستان ما است و انتظار و رنج بی پایان انسان بودن....
اما در انتها چیزی که می توانم به عنوان نکته ای که ممکن بود نبودش اثر را ارتقا دهد مطرح کنم ایستا بودن اجراست . این مساله را در نمایش هملت جناب گوران هم نه به عنوان یک ویژگی مثبت بلکه به عنوان یک نقطه ضعف احساس کردم. البته این فقط احساس بنده است و ممکن است کاملا اشتباه باشد اما چون در مورد نمایشنامه هایی مثل هملت یا دوشیزه رزیتا که با آن ها آشنایی دارم صحبت می کنم گمان میکنم در صورتی که کارگردان محترم کمی بیشتر وارد موشکافی و تحلیل لایه های متفاوت آن میشدند جنبه های متعدد دیگری هم به کارشان افزوده میشد.
در نهایت به گروه محترم اجرایی خسته نباشید میگویم.