«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
مرگ اندیشی!
اصولاً با تماشای چند اثر از یک هنرمند، به جهانبینی و نوع نگاهش به زندگی و مرگ پی میبریم.
اگر تئاتر پیشین فرشید ذوالفقاری به نام «محاکمهی النا» را تماشا کرده باشید، و کانسپت آن اثر را در کنار «گیوتین» قرار دهید، به راحتی به اهمیت مرگ اندیشی در قلم و کارگردانیِ این کارگردان جوان پی خواهد برد.
این فقط یک نظر شخصیه. نقد نیست!
بعد از شش ماه که از تماشای این اثر میگذره برگشتم به این صفحه تا نظرم رو درج کنم.
مرسی مهران رنجبر از تولید این اثر. امسال بیش از سی نمایش دیدم. سی تئاتر در تهران و شهرستانها. اکران عمومی و خصوصی. اما کمتر اجرایی (یک یا دو اثر) باعث شد که حس کنم کارگردان به شعور و وقت مخاطب احترام گذاشته است.
توجه به نور، موسیقی، لباس، جزئیات دیالوگها در تئاتر چاپلین، قابل تحسین است.
کاراکترِ «او» بی نظیر است. هرگز فکر نمیکردم در تئاتری، این چنین با سگِ هیتلر یا عصای چاپلین همذات پنداری کنم.
گشتاپو ها عالی بودند و در اختیار کار.
ممنون مهران رنج بر برای تولید چنین اثری. تمام اِلمان های یک اثر به یاد ماندنی را داشت.
قطعا منتظر تئاتر بعدیت خواهم بود.
ایمان جان با متن فوقالعاده لوس و بیمحتوا و زرد و اینستاگرامی و ویکیپدیاییش مشکلی نداشتی؟!
البته قبول دارم که نمایش از منظر فرم و اجرا اثر قابل قبولی بود، اما به نظر من متن بلای جان نمایش شده بود...