«سیانوز» در عمارت نوفل لو شاتو

سیانوز به نویسندگی ارغوان قاسم نژاد و کارگردانی نازنین صنعت کار از ۷ تا ۲۰ آذر ۱۴۰۰ در عمارت نوفل لو شاتو روی صحنه حضور خواهد داشت‌.

این نمایش روایتگر اتحاد خفقان آور ساکنین یک ساختمان و تصمیمات آنهاست.
گیتا تاجیک، امیر جوشقانی، غزاله جعفر پور، مجید گنجی، پگاه قائدی و سمانه قصابانی بازیگران این نمایش هستند.

نازنین صنعت کار، کارگردان نمایش، در گفت و گو با سینما آفیس در خصوص اسم نمایش اظهار داشت: سیانوز یک اصطلاح پزشکی است. یعنی حالتی از بدن که به دلیل نرسیدن اکسیژن، دچار نوعی کبودی می شود که از ناخن ها، دور چشم، دور لب ها شروع می شود و در بدن گسترش پیدا می کند.
وی افزود: داستان نمایش داستان عادی و روزمره است درباره ساکنین یک ساختمان و تصمیماتی که آن ها می گیرند و واکنش آن ها به یک سری از اتفاقات و چیزی که بیشتر از همه برای من مهم بود، همین است که در روابط عادی و روزمره ما شکل پیچیده ای از هماهنگی و اتحاد وجود دارد که شاید خودمان هم از آن آگاه نباشیم. من بعد از اینکه داشتم با نویسنده روی قصه کار می کردم و بالطبع داشتم سعی می کردم ایده اصلی را برای کارگردانی پیدا کنم، به این رسیدم که نیازی نیست برای دست یافتن به پیچیدگی که در این اتحاد وجود دارد، به سراغ قصه های دور بروم و همین آدم های عادی به اندازه کافی لایه برای کشف کردن دارند و ما می توانیم این را به تصویر بکشیم که چه جنسی از یک اتحاد مهیب می تواند بین آدم ها وجود داشته باشد که به یک تکرار ختم شود.این همزیستی مسالمت آمیز آدم ها در عین خوشایند بودن آن، مدنظر من بود.

صنعت کار همچنین بیان کرد: انتخاب این اسم چند دلیل داشت که یکی از آنها به لایه اولیه قصه بر می گردد که در آن یک نوع مرگ و یک نوع خفگی اتفاق می افتد و مسئله دوم این است که دو نوع سیانوز وجود دارد یکی زمانی که انسان در لحظه از کمبود اکسیژن دچار خفگی می شود و یکی زمانیکه انسان به دلیل یک بیماری، به صورت مزمن سیانوز را همرا خودش دارد مانند بیماری های قلبی مادرزادی که می تواند این حالت را برای نوزادان ایجاد کند.

وی افزود: آدم های این قصه دچار سیانوز هستند و اتحاد آنها با هم به این سیانوز دامن می زند. یعنی در جایی هستند که اکسیژن نیست و خودشان را در آن فضا نگه می دارند. این خواست آدم هاست و زمانی هم که با یک موضوعی مخالف هستند باز هم با خواست جمعی، همراه می شوند. این آدم ها جنس دیگری دارند که یک خواسته ای را حتی زمانیکه با آن مخالفند، ادامه می دهند. من بیشتر تحلیل می کنم که متوجه بشوم چه چیزی پشت مسائلی است که اطرافمان وجود دارد و یک رفتار از کجا می آید و چه جنس رفتارهایی شبیه هم شده اند.

شاید برخی شخصیت ها یک ویژگی از یک آدم آشنا داشته باشند اما اینطور نیست که یک کاراکتر کاملا شبیه یک آدم آشنا باشد.

کارگردان نمایش سیانوز گفت: نویسنده نمایش، دوست و هم دانشگاهی من است. من در دانشگاه تهران کارگردانی و ایشان ادبیات نمایشی می خواند. این کار دومین اجرای عمومی من است و قبلا هم یک اجرای عمومی در دانشگاه داشته ام. یک اجرای تقریبا آماده هم دارم که شاید در جشنواره دانشگاهی شرکت کنم و شاید مستقیم اجرای عمومی ببرم. هنوز تصمیم مشخصی برایش نگرفته ام.
وی همچنین ادامه داد: من جشنواره را دوست دارم چون فضایی است که همه با هم کارهایمان را ارائه می دهیم و همه با هم می بینیم و منتقدانمان و داورها هستند و این می تواند بسیار جذاب باشد اما از سوی دیگر این استراتژی و نوع انتخابی که در جشنواره ها وجود دارد، در خودش سرکوب دارد و می تواند به گروه ها ضربه بزند.

نازنین صنعت کار در خصوص انتخاب بازیگران نیز گفت: قبلا با تعدادی از بازیگران کار کرده بودم، چند تا از آنها هم از هم دانشگاهی هایم هستند و بقیه هم قبلا با نویسنده کار کرده بودند و از آنها کار دیده بودم. انتخاب بازیگران برای من اینگونه است که باید از آنها کار دیده باشم یا اخلاقشان را بشناسم و ببینم جنس تفکرشان به گروه من می خورد یا نه. به طور مثال ما هشت ماه این کار را تمرین کردیم و با هم زندگی کردیم و باید این احساس را داشته باشی که بازیگر در این گروه قرار گرفته است و بدانیم که چرا و چگونه داریم کار می کنیم‌.

وی همچنین اظهار کرد: قبلا اینجوری بودم که بازیگران فقط طبق نظر من کار کنند اما از آن حالت عبور کردم و بچه های خیلی آزادی داشتند تا جایی که اجازه دادم بعضی کاراکترها را خودشان بسازند.
البته ایده اجرایی سیانوز چند بار ۵تغییر کرد و بازیگران خیلی صبوری کردند و زمانیکه من ایده را تغییر می دادم اگر مخالف هم بودند با آن همراهی می کردند و این ویژگی خوب آنهاست که اعتماد می کنند و کنارت می مانند.

کارگردان نمایش در ادامه گفت: از استقبال راضی بودم و خوب بود. تئاتر دیدن یک تصمیم شخصی است و ما نمی توانیم کاری کنیم که مردم بیایند و تئاتر ببینند اما باید تلاش کنیم چیزی را ارائه بدهیم که احساس نیاز به تئاتر دیدن در مخاطب ایجاد شود. در کل مخاطب تئاتر بودن یک انتخاب است و من احساس می کنم آدم ها در یک مرحله ای از زندگی شان بالاخره مخاطب تئاتر می شوند.
وی افزود: من یک گروه تئاتر دارم به نام گروه تئاتر دیگران که باید ثبتش کنم و بعد از چند اجرای دیگر تثبیت و معرفی می شود‌.

نازنین صنعت کار درپایان گفت: من به فیلم ساختن علاقمند هستم اما الآن شیفته تئاتر هستم و بیشتر ایده هایم برای تئاتر است و دارم سعی می کنم خودم را در این حیطه متخصص تر و قوی کنم. ممکن است در آینده فیلم بسازم چون فضای ذهنی من جوری است که به فیلم سازی فکر کنم اما فعلا برایم جدی نیست.

طراح لباس: غزاله مهربان‌یکتا، طراح گریم: پریسا کیومرثی، طراح پوستر و بروشور: متین خیبلی، روابط عمومی و رسانه: نگار امیری، اپراتور نور و اپراتور صدا: طاها تولایی
ادیتور صدا: عرفان آدیگوزلی، عکاس: علی توکلی از دیگر عوامل نمایش هستند.