یادداشتی بر نمایش «اغما» در بابل

به گزارش تئاتر تیوال، نمایش «اغما» به نویسندگی و کارگردانی و محمد درزی کاسمانی از تاریخ ۱۵ تیر ماه ۱۴۰۱  در سالن بلک باکس مجتمع فرهنگی هنری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی بابل روی صحنه رفته است و تا ۷ مرداد ۱۴۰۱ راس ساعت ۲۱ به اجرا در خواهد آمد.

پیمان ابراهیمی، مریم گیلانی، احد شکری، نیما محمدی، شهربانو حسینی، زینب جورسرائی از ایفاکنندگان نقش در این نمایش هستند.

شقایق خانعلی پور، علیرضا فلاح درزی، سوگند سیف الله زاده، مهدی قاسم‌زاده، آیدا طبری، هوتن عباسی، علی پورباقر بعنوان بازیگران حرکات فرم در این نمایش همکاری دارند.

دستیار کارگردانی این نمایش را نیما محمدی، دستیار دومی  کارگردان را رضا عرب فیروزجائی برعهده دارند.

نغمه رجب زاده  به عنوان منشی و طرح صحنه، جواد سرهنگیان به عنوان  مدیر صحنه،علی رحیمی به عنوان  دستیار صحنه، شایسته جورسرایی به عنوان طراح لباس، معصومه علی نیا ، زهرا ‌احمدی طراح چهره  و چهره پرداز، رضا حیدری  به عنوان مسوول نور و صدا، محمد جواد نصرالله پور به عنوان مدیر رسانه، یاسمین آماره به عنوان عکاس، مریم ‌هاشمی به عنوان روابط عمومی و محمد محمدی به عنوان مدیر تولید یاری گران  این نمایش هستند. حمید رضا گل محمدی تواندشتی کارشناس و منتقد تئاتر در یادداشتی به جهت اجرای نمایش «اغما»در بابل  آورده است: 

نمایش «اغما» بر اساس متن «مهمانسرای دودنیا» اثر اریک امانوئل اشمیت فیلسوف و نمایش نامه نویس فرانسوی _ بلژیکی توسط کارگردان این نمایش« محمد درزی کاسمانی» به نگارش در آمده است.

 خلاصه نمایش «اغما» به اشخاصی در کما می پردازد که در جایی بسر می برند  تا زمانی که درمان آن ها به نتیجه برسد.

در این محیط برزخی اشخاصی با جهان‌بینی‌های کاملا متفاوت روبه‌رو می‌شویم. آن‌ها با هم به مراوده افکارشان می‌پردازند، به خاطراتشان چنگ می‌زنند و تصورات شخصی خودشان را درباره ی مرگ بیان می‌کنند.

هیچ یک نمی دانند چگونه گذارشان به آن جا افتاد و چه زمانی از آن خارج خواهند شد و سرانجام به کجا خواهند رفت. شخصیت ها در این مکان راز آمیز گرد هم آمده اند تا درباره ی زندگی خود تأمل کنند و به دغدغه های همیشگی بشر بیندیشند.

   نمایش «اغما» نمایشی فرا واقعیتی، حکایتی پر رمز و راز، شگفت انگیز و غافلگیر کننده در فضایی میان رویا و واقعیت، مرگ و زندگی، خنده و غم و همذاد پنداری تماشاگران را نیز  در بر دارد .

در رابطه با  اجرای نمایش می توان گفت که کارگردان  از تدابیر خوبی با حرکات فرم که توسط فرشتگان صورت می پذیرد استفاده کرده است تا نمایش درآغاز اجرایش از قوت و قدرت بالایی برخوردار باشد و مخاطب و تماشاگر در سکوت کامل  احساس خوبی را بردیدن نمایش داشته باشد. با توجه به اینکه اکثر بازیگران از بازی اولی ها بودند در ایفای نقش خود عملکرد خوبی از خود بر جای گذاشتند، اما بازیگر نقش خدمتکار زن،  بازی زیر پوستی  و روانی از خود بر جای گذاشت و برتری خاصی نسبت به سایر بازیگران در این اجرا داشت  که تماشاگران  را به وجد می‌آورد. 

طراحی لباس، طراحی صحنه، طراحی چهره و نورو صدا و موسیقی در خدمت نمایش بود و با توجه به اینکه نمایش بیشتر از یک ساعت به طول انجامید اما  تماشاگر احساس خستگی و کسالت در خود مشاهده نمی کرد و این نشان ازدرایت و قوت کارگردانی در اجرای این نمایش دارد.

 یکی دیگر از درایت ها کارگردان در این بود با دیدگاهی جامعه شناختی نسبت به اجرای این دست از نمایش ها اقدام کرده بود که تماشاگر و مخاطب را به فکر فرو می برد تا اینکه پس از اتمام نمایش و خروج از سالن به زندگی روزمره اش تلنگری وارد سازد و در مسیری سالم گام بردارد.