«ایفل» حرف دل مردم است، مهاجرت را تایید یا تکذیب نمی‌کنم

رها حاجی زینل کارگردان و بازیگر تئاتر و سینما در گفتگو با خبرگزاری صبا، پیرامون فعالیت‌های اخیر خود در عرصه تئاتر گفت: در حال حاضر مشغول اجرای نمایش «ایفل» در مجموعه تئاتر لبخند هستیم، این نمایش هر شب ساعت ۱۹:۱۵ در سالن شماره ۲ این مجموعه نمایشی روی صحنه می رود.
وی درباره روایت نمایش «ایفل» اظهار ادامه داد: ایفل روایتی براساس داستان واقعی است، نمایشی که شامل دو مونولوگ است، داستان اصلی این نمایش با محوریت مهاجرت شکل گرفته و قصه زندگی دو زن را روایت می‌کند، سفری که مقصدش پاریس و کشور فرانسه است.
حاجی زینل در همین رابطه ادامه داد: ایفل صرفا به مقوله مهاجرت نمی پردازد، دغدغه اصلی این نمایش انسانی و اجتماعی است، مهاجرت از دیدگاه این نمایش صرفا از یک کشور به کشور دیگر نیست، گاه سفری ناخواسته است که حتی در یک شهر، یک خانواده و یا درمیان یک زوج رخ می‌دهد.
بازیگر فیلم سینمایی «خفگی» دغدغه مهاجرت را موضوع روز کشور خواند و افزود: طبعا ما در هر خانواده ای یک مورد مهاجرت داریم، افرادی که رفته‌اند، یا می‌خواهند بروند و یا بعد از مهاجرت تصمیم به بازگشت دارند، پس این مقوله‌ای است که ما هر روز در جامعه با آن روبرو هستیم. برای شخص من هم با توجه به اینکه زمانی قصد مهاجرت داشتم، موضوع کاملا ملموس است، من و گروه نمایش ایفل سعی کردیم نگاهی عادلانه و صادقانه به این مقوله داشته باشیم.
وی درباره نگاه نمایش «ایفل» به موضوع رفتن و یا نرفتن تاکید کرد: ایفل قضاوت نمی‌کند، به مخاطب خود مسیر نمی‌دهد و قصد ندارد مهاجرت را تایید یا تکذیب کند، این نقطه نظر مهم گروه است که مخاطب را به انتخاب وادار کند، مخاطبی که شاید هر روز با این موضوع دست و پنجه نرم می‌کند.
کارگردان نمایش «هولودومور» درباره شیوه اجرایی نمایش ایفل اظهار کرد: ایفل اثری مینی مال بر پایه تئاتر تعاملی است، اثر در تمامی ساختار خود به مینیمالیسم وفادار بوده و با تعامل یا همان اینتراکتیو موجود در خود سعی دارد تا فاصله اندک بین خود و تماشاگر را به شکستن دیوار چهارم به طور کامل از بین ببرد.
حاجی زینل درباره چالش‌های اجرای مونولوگ افزود: طبعا روی صحنه بردن مونولوگ همانقدر که می‌تواند برای بازیگر جذاب باشد به همان میزان چالش برانگیز و سخت است، به خصوص وقتی سعی می‌شود تا بازیها حد مرز باریکی بین بازی حسی و تکنیکی داشته باشند. این موضوع باعث شد تا تمرینات نسبتا سختی را در کنار آوا گنجی بازیگر مونولوگ اول داشته باشیم. همین حرکت روی خط مرزی حس و تکنیک باعث شده تا مخاطب از خود بپرسد که این اثر تا چه حد براساس واقعیت بوده و چه حد درام نمایشنامه است.
وی درباره واقعی بودن داستان نمایش «ایفل» اضافه کرد: بخش عمده‌ای از نمایش ایفل براساس داستان واقعی است، از بیان آن هم فرار نکرده و نمی‌کنیم، ما در این نمایش کاملا صادقانه و بر پرده روبروی مخاطب می‌ایستیم. همین عاملی است تا مخاطب در حین اجرا لحظه به لحظه همذات پنداری کند.
بازیگر نمایش کرونوس پیرامون حال و هوای این روزهای تئاتر تاکید کرد: حال تئاتر اصلا خوب نیست، این حرف کاملا تکراری است، اما نکته آنجاست که این روزها تئاتر از گذشته هم ناتوان‌تر شده است، فارغ از عدم برنامه ریزی های فرهنگی که همیشه با آن دست به گریبان بوده‌ایم، مخاطبان حق دارند که در وضعیت فعلی اقتصادی تئاتر را از سبد خرید خود خارج کنند، اگر خوشبینانه بگوییم که پیشتر در سبد زندگی مردم جای داشته ایم.
وی در همین رابطه افزود: وضعیت معیشت مردم به نوعی است که چرا باید در این همه گرانی و سختی تئاتر را انتخاب کنند؟ از سوی دیگر هیچ حمایت دولتی از تئاتر نمی‌شود و بخش خصوصی مجبور است تا هزینه های گزاف تولید را از فروش تامین نماید، به همین دلیل قیمت بلیت هرچند هم گران به نظر برسد، هزینه های تولید را باز نمی‌گرداند.
حاجی زینل با اشاره به کوچک شدن تئاتر نسبت به سالهای پیش خاطرنشان کرد: متاسفانه بخش مدیریتی تئاتر همیشه با معضل روبرو بوده است، بگذریم از نحوه تخصیص بودجه های دولتی و سالنها به گروه ها، اینکه مرکز هنرهای نمایشی به دفتر تبدیل می‌شود، کاملا نشان می‌دهد که تئاتر هیچ جایی در برنامه ریزی‌های فرهنگی ندارد، به نوعی انگار تمهید و اندیشه‌ای برای بقا تئاتر وجود نداشته و این هنر به امان خدا واگذار شده است.