«قدم زدن با اسب»اثری تاثیرگذار در تاریخ معاصر ایران است

محمود دولت آبادی بعد از تماشای نمایش «قدم زدن با اسب» به کارگردانی مسعود شامحمدی،این اثر را نمایشی تاثیرگذار در حوزه‌ی بیان دغدغه‌های دوره ای از تاریخ معاصر ایران  توصیف کرد.

شامگاه سه شنبه 27 مهرماه بعد از پایان نمایش«قدم زدن با اسب»به کارگردانی مسعود شامحمدی؛ میزبان محمد مهدی عسگر پور،حمیدرضا نعیمی،دکتر قطب الدین صادقی و محمود دولت آبادی بود که  به ایراد سخن پیرامون این اثر پرداختند.

محمود دولت آبادی در سخنانی گفت: نمایش «قدم زدن با اسب» با دقت نظری که گروه اجرایی در زمینه کارگردانی و بازیگری داشتند، در من به عنوان تماشاگر کششی را ایجاد کرد که از ابتدا تا انتهای کار با اثر همراه باشم و از این حضور لذت ببرم.

وی خاطرنشان کرد: این اثر نمایشی به درستی توانسته دغدغه‌های زندگی انسان‌هایی را روایت کند که تماشاگر می‌تواند به درستی متوجه شود آنچه در همین مناسبات هم پیروز شد "عشق" بوده است.

وی با اشاره به استفاده از میکروفون و سینک شدن همزمان تصاویر ضیبط شده با اجرای بازیگران گفت: به زعم من یکی از استفاده های درست از تکنولوژی در این نمایش دیده می شد و بازی روان بازیگران در تئاتری که حرکت نداشت بسیار ماهرانه بود.

دولت آبادی با اشاره به مقطع تاریخی حساسی که بستر نمایش"قدم زدن با اسب"است متذکر شد: این نمایش خیلی چیزها را در یادم زنده کرد و با آنکه آن مقطع تاریخی را خوب به یاد دارم ولی جزئیات به کاررفته در این نمایش نظیر نوع زندگی در خانه های تیمی، آهنگ های کاسه ای و نفی عشق در این سازمان چریکی برایم جالب بود.

قطب الدین صادقی نیز با تایید حرف های دولت آبادی "کنترل عاطفی"در این سازمان ها را مسبب نابودی ارزش های انسانی توصیف کرد و گفت: آنچه من شخصا از این اجرا قرائت کردم و از فرای بازی بازیگران توانایش کشف کردم؛ خشونت حاکم بر فضایی بود که جوانان ما را به این واکنش شدید برای مقابله با یک نظام توتالیتری بی رحم واداشت.

وی با درخشان توصیف کردن ایده ی این اجرا در کارگردانی و بازیگری گفت: نسل جدید ما در هنر به "بیان"رسیده است و خوشحالم که امشب اجرایی دقیق با بازی های ظریف را شاهد بودم بازی هایی که مخاطب را در لفافه به مفهمومی عمیق می رساند اینکه هیچ هدفی جدا از روشش نیست.

نمایش "قدم زدن با اسب" نوشته و کار مسعود شامحمدی با بازی علی عسکری و پریا وزیری تا 30 مهر ساعت ۲۱در سالن ارغنون واقع در خیابان حافظ، نوفل لوشاتو، بعد چهارراه رازی، نرسیده به خیابان ولیعصر، کوچه زیبا، پلاک ۱ به صحنه می‌رود. 

داستان نمایش در باره زن ومرد چریکی است که در سال ۵۴ در یک خانه تیمی به صورت چشم بسته زندگی می‌کنند. آن دو به وسیله رفقای  سازمان دستگیر وزندانی شده  و منتظر محاکمه هستند. جرم آنها این است: خیانت به خلق و رفتارهای سخیف به خاطر ابراز عشق.