«مشاهدات» یک درام ۲ نفره است/ آینده‌ای نامعلوم با هجوم فن‌آوری

کارگردان «مشاهدات» عنوان کرد این اثر نمایشی در لایه بیرونی به افسارگسیختگی که فن‌آوری برای دنیا به وجود آورده است، می‌پردازد و از طرف دیگر مساله محیط زیست را هم در سطح درونی مطرح می‌کند.

مجتبی کاظمی که این روزها نمایش «مشاهدات» را در تماشاخانه دیوار چهارم روی صحنه دارد درباره شکل‌گیری این نمایش به خبرنگار مهر گفت: من نمایش «مشاهدات» را آبان ۹۸ نوشتم و قرار بود اسفند ۹۸ به صحنه برود که متاسفانه از همان اوایل اسفند تماشاخانه‌ها به خاطر کرونا تعطیل شد. از آن تاریخ تا همین تیر ۱۴۰۰ که بالاخره نمایش به صحنه رفت ما چندین بار کار را برای اجرا آماده کردیم که بدشانسی گریبان مان را گرفت و مدام به تعطیلی می‌خوردیم. حتی تیر ماه ۲ اجرا هم رفتیم اما نمایش باز هم مجبور به تعطیلی شد تا اینکه در نهایت هفته گذشته کار توانست به صحنه برود.

وی درباره ویژگی‌های نمایش توضیح داد: این نمایش ۲ لایه درونی و بیرونی دارد. در لایه بیرونی با آینده نامعلومی در جهان و ایران روبرو هستیم که مربوط می‌شود به هجوم و افسارگسیختگی که فن‌آوری برای دنیا ایجاد کرده است. لایه درونی نمایش نیز به مساله محیط زیست و دغدغه‌مندی در این زمینه اختصاص دارد. توجه به مساله محیط زیست می‌تواند تعابیر مختلفی داشته باشد اما با توجه به دوره‌ای که این نمایشنامه نوشته شد توجه به محیط زیست می‌تواند به «امکانی برای بقا» در دنیا و مخصوصاً ایران که مکان اصلی وقوع رویدادهای نمایش است، تعبیر شود.

کاظمی یادآور شد: این نمایش ۲ پرسوناژ دارد که حسام افسری و حسین طهماسبی نقش‌ها را ایفا می‌کنند. در بازخوردهایی که از نمایش دریافت کردیم برخی به اشتباه به من می‌گویند که این نمایش مونولوگی است که بازیگر دیگری نیز در کنار شخصیت اصلی حضور دارد در حالی که این‌طور نیست چون ما یک درام با ۲ پرسوناژ را طراحی کردیم که یکی از شخصیت‌ها به دلیل اینکه بازگو کننده یک قصه است دیالوگ‌ها و اکت بیشتری دارد اما نمایش یک درام ۲ نفره است.

این کارگردان درباره فضاسازی و طراحی صحنه نمایش گفت: کار با ساده‌ترین طراحی صحنه و نور اجرا می‌شود. نام این نمایش «مشاهدات» است و مسلماً نمایش درباره مشاهده گری است چون معتقدم ما صرف نباید فقط نظاره‌گر یک سری از اتفاقات باشیم. متاسفانه این روزها جامعه ما دچار کرختی شده است و مردم به جای عمل‌گرا بودن تنها نظاره‌گر هستند و تحلیل به هم ارائه می‌دهند و مثلاً به جای واکنش نسبت به اتفاقاتی که می‌بینند سریع موبایل‌هایشان را بیرون آورده و فیلم و عکس می‌گیرند. در این نمایش نیز همین مسائل دراماتیزه و نمایشی شده است.

وی در پایان عنوان کرد: معتقدم این نمایش واقعاً اثری بازمانده از اجرا در سال ۱۳۹۸ است و علاقه مند بودم روی این نکته تاکید داشته باشم از همین رو باوجودی که این نمایش تخفیف عمومی و یا دانشجویی ندارد اما در صورتی که «به هر دلیل» مخاطبی از پرداخت کامل بلیت ۵۰ هزارتومانی نمایش بازماند برای دریافت کد تخفیف (تا حدِ توان پرداختی دلخواهش) می‌تواند با شماره‌ای که اعلام کرده‌ایم، تماس بگیرد. این کار لطف به تماشاگران نیست بلکه امکانی است که می‌توانستیم برایشان در نظر بگیریم.