صحبت های بهروز غریب پور درباره نمایش وقتی ما برگردیم دوپای آویزان مانده است

بهروز غریب پور
مشخصه نمایش¬های پشت¬کوهی به عنوان یک کارگردان نوگرا این است که حتی اگر بخواهد داستانی ساده تعریف کند شما می-توانید حال و هوای جنوب، آیین¬ها و باورهای هرمزگان را به وضوح درآثارش ببینید و احساس کنید. ویژگی که برای من فوق العاده زیباست ادغام این آیین ها با زندگی واقعی است که در نمایش دو پای آویزان به زبان آسان و روشی ساده اما بسیار غنی، لذت بخش و تاثیر گذار، مفاهیمی همچون گناه، پدیده هستی، چگونه بر خاک آمدن ما بدون شعاری شدن و به سطح کشاندن این معانی را مطرح می کند. در واقع سوال¬های ما را بیشتر می¬کند و تماشاگر را به این سوال اساسی سوق می¬دهد که آیا واقعا انسان می¬تواند از گناه گریزی داشته باشد یا نه و آیا گناه در وجود ماست یا خارج از وجود ما. از بحث محتوی که بگذریم کار بسیار زیبا و جذاب، انسجام گروه چشم گیر و قابل تحسین بود و با این که من در اولین شب اجرا نمایش را دیدم با یک اثر منسجم و هماهنگ روبرو شدم و باید از موسیقی بسیار زیبای کار نیز یاد کنم که از نکات قابل اتکاء نمایش بود و من از آن لذت بردم. برای این گروه خلاق آرزوی سر بلندی دارم.