نمایش "سقوط" به کارگردانی علی عبدالملکیان

شاید نخستین بخشی که در یادداشت هر کارگردان بدان پرداخته می شود، معرفی نویسنده باشد. اما آرتور میلر چنان نام آشناست که مرا بی نیاز می کند از این مطلع متداول. باید بگویم این نمایشنامه که توسط سرکار خانم منیژه محمدی به نام «سقوط در کوه مورگان» به فارسی برگردانده شده وتوسط نشر افراز به چاپ رسیده است، برخلاف سایر آثار میلر، در ایران چندان شناخته شده نیست و این نخستین اجرای این اثر در کشور ماست. متن اصلی 133 صفحه است که دراجرا و به توصیه مترجم محترم در حدود نیمی از آن ( به جهت ایجاد تناسب با ریتم زندگی امروز) ویرایش و کوتاه شده است.
این اثر که در سال 1996 (در حدود 40-30سال پس از آثار شناخته شده میلر در ایران) نگاشته شده، بیش از آثار مذکور به طرح سوالات فلسفی، اخلاقی و فردی می پردازد. شاید جدی ترین سوال نمایشنامه این باشد که: میان تعهد فرد به خود و تعهد وی به اجتماع ، اصالت با کدام است؟
تمرینات این نمایش با بازی نوید جهانزاده، غزاله رشیدی، مهتا پناهی و عماد عابدی، از حدود هفت ماه پیش آغاز شد و در ادامه راه، فاطمه سرلک و نازیار عمرانی نیز به جمع بازیگران آن پیوستند.
شیوه ی اجرایی نمایش، در پیروی از سبک نوشتاری متن، منطبق بر اصول رئالیستی است که در لحظاتی (باز هم متناسب با متن) گریزهای سورئالیستی در آن دیده می شود. متناسب با سالن کوچک اجرای این نمایش ( تماشاخانه استاد مشایخی) دکور ، سبک و کاربردی است و نور ، بیش از هر عنصر دیگری عهده دار فضاسازی ، تعیین چارچوب و اسلوب موقعیت سازی و روایتگری است.