امشب دیدم... من فراموشکار اما طعم شگفت انگیز یک تیاتر خوب را در ته ذهن هی مزه مزه می‌کردم و از اول کار فکر کردم کی و کجا دیده‌ام... وسط تیاتر نشد ولی با جستجو یافتم... ۸۳... قشقایی... نمی‌دانم به قول دوستی رجعت به گذشته است یا چی... ولی این تیاتر کاملن معمولی و شاید کمی پایین‌تر از قد و قواره انتظار من بود و متن خوب هم با شوخی‌های سبک و عدم غافلگیری که در متن بود گویی از همه طعم شیرین و جادویی ۱۲-۱۳ سال پیش خالی شده بود...
به هر روی خوب است که باز اجرا می‌شود ولی کاش آقای کیانیان عزیز بیش از یک جمله یاد آقای محمدی کرده بود و به آن اجرا وفادارتر بود!

سلام...
این‌که یک گروه جوان بتواند متنی نو را به این شسته رفتگی روی کار بیاورد واقعن حس خوبی دارد و نوید یک کارگردان مستعد و پر انرژی را می‌دهد...
متن به واقع می‌توانست نقد بر سانسور را بهتر و بیش‌تر پرورش دهد و در لایه‌ای عمیق‌تر این مسئله عمیق جامعه ما را بکاود ولی خب همین هم در این روزگاری که هنوز راه طولانی برای نقد و پرداختن به سانسور داریم غنیمت است...
دست مریزاد و خسته نباشید خانم طاهری و گروه نمایش کابوس شب نیمه تابستان :)