خسته نباشید به تمام اعضای نمایش دایره گچی.امشب یک نمایش فوق العاده با کیفیت از هنرمندان درجه یک دیدم‌.در طول نمایش اونقدر جذب هنرنمایی بازیگران،دکور صحنه،نور و موسیقی بودم که فراموش کردم دلار ۷۰ تومنی و طلای گرمی ۵ میلیون و موشک های توی آسمون.انگار برای مدتی تو یه دنیای پر از خنده و مهربونی بودم.
ممنون از کارگردان محترم آقای امیر دژاکام که این لحظه هارو به ما هدیه دادن🙏🌹

نمایش بچه آدم از سعید رضایی اجرای پر از مفهوم و نماد بود در اعتراض به مسائل و مشکلات ناموس پرستی و تعصبات خانوادگی و این جور تفکرات زنگ زده عصر قاجار که اکثر مردم ایران در زمان حال گرفتار اون هستن.همینطور قضاوت های نادرست و بدون تحقیق و پیامدهای اون در زندگی افراد.جیغ و داد و فریاد های این نمایش ممکنه برای برخی ناخوشایند باشه ولی تحمل کنید و متوجه بشید که افرادی هستن که تمام عمر در این شرایط زندگی کردن.کار خلاقانه نشستن بازیگر قاضی بین تماشاگران در تاریکی در خطاب به مردی که از فشار ظلم و بی عدالتی دربرابر اون قرار گرفته برای من جالب بود و فکر میکنم یه جور نقد به سیستم قضایی باشه و اینکه نشان‌دهنده این باشه که عدالت نباید فقط در دادگاه‌ ها جستجو بشه، بلکه جامعه نیز باید در برابر بی‌عدالتی‌ها واکنش نشان بده و از افراد مظلوم حمایت کنه.و اجرا با نشان دادن چرخه تکراری ظلم و بی عدالتی تموم میشه.

نمایش اتاق ورونیکا به کارگردانی النا امیدی بسیار دیدنی و لذت بخش بود.
در این نمایش کارگردان و بازیگران و چیدمان صحنه به خوبی تونست فضای وهم آلود و به تصویر بکشه و من تماشاگر و درگیر داستان بکنه.

شخصیت های داستان توسط بازیگرهای با استعداد و آینده دار به خوبی پرداخته شده بود و هر کدوم پیچیدگی های روانی خاص خودشونو نشون میدادن.
نمایش اتاق ورونیکا با فهم النا امیدی به خوبی تونست به بررسی موضوعاتی مانند هویت،واقعیت و توهم و تاثیرات گذشته بر حال بپردازه.
تبریک به بازیگران توانمند این نمایش،نگار،النا،سید علی و مهرشاد