بنیامین عزیز، دوست و همکلاسی سابق. خوشحال شدم که وقت گذاشتی و همراه با تعدادی از دوستانت که تصادفاً همراهت بودند به تماشای نمایش ما اومدی.
هر اجرایی با هر ژانری که روی صحنه میره قطعاً نکات مثبت و منفی داره. عاملی که باعث شده از کامنت شما متعجّب بشم، این نکته است که وقتی یک نفر به صورت خودجوش و خودخواسته به دیدار دوستاش یا فامیلاش به منزلشون نِمیره تا احوالشون رو بپرسه، و در نهایت به دعوت اهالی اون خونه به مهمونی در همون خونه دعوت میشه، شرط اوّلش که نانوشته هم هست و ادب حکم به رعایتش میده اینه که وقتی شام رو مِیل کرد، نمیتونه از اون شام ایراد بگیره که شور بوده یا کم نمک. حداقلش اینه که اگه مهمون از شام خوشش نیاد میتونه سکوت کنه، و لزوماً نیازی به تعریف و تمجید نیست، چون یا شام واقعاً ایراد داشته، و یا خوب بوده و باب میل اون مهمون عزیز نبوده. چون از قدیم گفتن دندون اسب پیشکشی رو نباید شمرد.
اعضای این گروه هم که بنده رو به عنوان یکی‌از اعضای جدیدشون در این پروژه پذیرفتن نیازی به تعریف و تمجید خارج از عرف و سلیقه کسی ندارن. ... دیدن ادامه ›› خیی طبیعیه که عده ای هم به هر دلیلی از کاری که تولید شده خوششون نیاد.

نکته دوم اینکه رفتم نظرات شما رو مرور کردم و دیدم تعاریف بسیار زیبایی از تئاتر هتل هیستون که سال هزاروچهارصد اجرا رفت کردین. و این باز باعث تعجب بیشتر من شد چون خود بنده به مدت چهار ماه با همون گروه تمرین کردم امّا به خاطر اینکه پیرنگ نمایشنامه از اساس مشکل داشت و کارگردان هم حاضر به پذیرش نقد بازیگرها نبود، و یک سری رفتارهای غیرمتعارف و حرف های بی پایه و اساس هم از طرف کارگردان و دستیار مطرح میشد، من و چند نفر دیگه به صورت خودخواسته اون گروه رو ترک کردیم.
اینکه اون نمایش که از قضا مثل نمایش ما کمدی درام بود، از نظر شما بسیار جذاب بوده و نمایش ما نظر شما رو جلب نکرده و سرتاسر ضعف بوده، جای تامل داره!
اگر از نظر شما ضعفی وجود داشت میتونستین بعد از اجرا در لابی با هر شخصی از گروه اجرایی درمیون بذارین. مثل خیلی از افراد دیگه که این کار رو میکنن. اگر بابت دعوت شدنتون نه شما و نه هیچکدوم از دوستانتون یک تشکر خشک و خالی از کارگردان یا من به عنوان دعوت کننده نکردین، حداقلش اینه که توقع نداشتیم چنین کامنتی رو از شما ببینیم.
باز هم تشکر میکنم که وقت‌گذاشتی و دعوت بنده رو که با هماهنگی با کارگردان محترم گروه بود رو پذیرفتی و با دوستانت مهمون ما شدین و به تماشای نمایش ما نشستین.

میلاد جان مقایسهٔ مهمان خونهٔ کسی بودن با مهمان اجرای کسی بودن یه کم قیاس مع الفارق نیست؟!
تا اونجایی که من می‌دونم انتقاد باعث پیشرفت میشه ها!
نظر مخاطب هر که هست می‌تونه برای هنرمندان مفید فایده باشه.

از نظر شما قیاس مع الفارق هست، ولی از نظر من نیست. هر کودک خردسالی هم میدونه که انتقاد باعث پیشرفت میشه. نیازی به تذکر این جمله کلیشه ای نیست واقعاً. صددرصد موافق نقد هستم. امّا به شکل درست. مهمون همون مهمونه. حالا یا به منزلمون دعوت شده یا به تماشای نمایشمون. همونطور که وقتی بیاد منزلمون نمیتونه از چیدمان اثاث و نور و برند لوازم خونگی و غذا و سایز تلویزیونمون و خیلی چیزای دیگه ایراد بگیره، در نمایش هم به دلیل مهمان بودن و دعوت شدن، نمیتونه ایرادی وارد کنه. میتونه خوشش نیاد و طبیعیه، اما نمیتونه علنی ایراد بگیره. منش و دیدگاه من اینه که اگر کسی به من احترام میذاره و من رو به دیدن نمایشش دعوت میکنه، اگر از اون کار به دلیل ضعف کار یا به دلیل جور نبودن با سلیقه ام خوشم نیاد، یا سکوت میکنم، یا نهایتاً به صورت خصوصی نکاتی رو که مد نظرمه رو به طرف میگم. که بارها هم پیش اومده که از تماشای نمایشی خوشم نیاد. که البته در بیشتر موارد گزینه اوّل رو اجرا کردم و نه پیام گذاشتم و نه تخریب کردم نه نکته ای رو گوشزد کردم. تشکر کردم و برگشتم خونه!
البته چون ما ایرانی ها از لحاظ اخلاقی و رفتاری و فرهنگی مشکلات بسیار عمیق و وحشتناکی داریم، و در تمام مباحث و موضوعات تخصصی و غیر ... دیدن ادامه ›› تخصصی خودمون رو صاحب نظر و عقل کل میدونیم، این نوع رفتارها از نظرمون کاملا عادی تلقی میشه. ما همون جماعتی هستیم که وقتی به مراسم عروسی کسی میریم، تا مدتها راجع به لباس عروس و دوماد و فلان مهمون و دسته گل و غذا و محل برگزاری مراسم و رقص فلانی و هزاران موضوع دیگه سوژه داریم حرف بزنیم. اسمش رو هم میذاریم انتقاد.