ناصر یاوری‌رامشه فعال هنری

با عرض سلام
من امشب به تماشای اجرای بیداری کالیگولا نشستم و دوست دارم به عنوان یک هنرجو هنردوست و از دید یک تماشاچی که از صندلی شمارو تماشا میکنه نظر بدم نه به عنوان منتقد
با توجه به اینکه شب‌های اوله و شب‌های زیادی در پیش رو هست امیدوارم نظراتم سازنده باشه برای بهتر شدن اجرا تا از دید تماشاچی مقبول‌تر باشه
ریتم بدن بازیگران هماهنگ نیست البته با توجه به داستان نمایش توجیه پذیره اما این مدل ناهماهنگی حتی اگر به داستان مربوط باشه باید خیلی حرفه‌ای نمایش داده بشه که مخاطب متوجه بشه درغیراینصورت مخاطب این اتفاقو به حساب ناهماهنگی ریتم و بدن بازیگران میذاره
تسلط بازیگران به متن خوبه و تپق نمیزنن اما این کافی نیست
بازیگران انقدر تند تند و باعجله و مونوتن کلماتو ادا میکنن که کلمات خورده میشه و موسیقی کار که دایم در حال پخشه اجازه نمیده مخاطب بشنوه چی میگن(باز هم اگر قرار بر این بوده کلمات تند تند ادا بشه به نظر من باید فن بیان انقدر قوی باشه که کاملا بشنویم و بفهمیم بازیگرو و فریاد به حدی باشه که توی ذوق مخاطب نزنه)
در آخر امیدوارم نطرات و نقدهارو پذیرا باشید تا هر شب با پختگی بیشتر از شب قبل به روی صحنه برید..
با تشکر

بسیار خوشحالم که به تماشای این نمایش نشستم و بازهم خواهم نشست
جرات و جسارت کارگردانو تحسین میکنم بخاطر انتخاب این موضوع و همچنین فرم و نحوه اجرای نمایش و همچنین تحسین میکنم نویسنده کارو به خاطر متن قوی و به دور از هر لودگی که این روزها بسیار باب شده.
بسیار تحسین میکنم گروه موسیقی رو که بی نظیرن و اشکمو دراوردن
بسیار تحسین میکنم بازیگرهارو که انقدرررر با عشق توی صحنه زندگی میکنن و من با دیدن هرکدومشون روزهایی سخت و تمرین‌هایی که پشت سرگذاشتنو میبینم.
و همچنین عوامل که چقدر با عشق و بی ریا برای کار زحمت میکشن.
برای هر هنرمندی و هر هنردوستی کاملا واضحه که چقدر برای این کارها زحمت کشیده میشه و خون‌دل‌هایی که عوامل و بازیگر و کارگردان میخورن توی این شرایط سخت تا ی اثر هنری به اجرا برسه.
به احترام هنر می‌ایستم و به پاس تلاشتون و عشقتون به هنر سر تعظیم فرود میارم..
با عشق
موفق باشید.