والا گفتنی‌ها رو خانم مقدم گفتن، من هم بگم که بازی‌ها واقعن خوب بودن، به جز بازی سمیرا حسن پور که میتونست بهتر باشه.
فقط برای من سواله که چرا از سنجاق استفاده نکردین برای شال خانم حسن پور؟ هر ۱۰ ثانیه این بنده خدا مجبور بود شالشو درست کنه.
و اینکه چقدر اجرایی که من رفتم تماشاگرها بد بودن! ردیف جلویی با یه کیسه چیپس و ماست اومدن و مرتب هم صحبت میکردن. چند گوشی طی اجرا زنگ خورد و دوستان برداشتن و صحبت هم کردن! چندتا بچه زیر ۱۲ سال بودن که تو صحنه‌های زد و خورد و داد و بیداد بلند بلند همراه خانواده‌ها میخندیدن! این برای من خیلی عجیب بود! در این حد که بازیگرا با تعجب به جمعیت نگاه میکردن که چرا؟؟

پ.ن. پالیز (سابق) عزیز، خوشحالم که برگشتی :)

گرچه دیگه دیره برای پیشنهاد کار به بقیه اما مینویسم به امید اجرای دوباره...
کار در ظاهر خیلی سادست، و این خیلی کمک کرده به در آرامش دیدنش و تمرکز روی دیالوگا. دکور جالب بود، با بازی، دیالوگ و نقش اضافه کار رو شلوغ نکرده بودن و همه چیز خیلی به اندازه و به جا بود. بازی هر دو کاراکتر رو هم دوست داشتم من.
خسته نباشید میگم به گروه. به امید اجرای دوبارتون :)

من تا الان فکر نمیکنم همچین کامنتی برای هیچ نمایشی گذاشته باشم. دلیلش شاید ارزش و احترام زیادیه که برای نویسنده عزیز این کار قائلم.
با احترام به گروه نمایش و خسته نباشید بهشون، کار خیلی بد اجرا شده بود. اولن اضافه شدن برخی صحنه‌ها، مثل صحنه اول، بی‌دلیل بود به نظرم. اگر بنا به ایجاد تغییر بود به شکلی که هدف نمایشنامه حتی در ابهام بره، باید ذکر میشد. این مسئله به خصوص در صحنه آخر خیلی عذاب آور بود. صحنه آخر کامو، تقابل ماریا و ایده زندگی یا خدای کامو بود، که چشم به کمک اون داره و دست رد به سینه‌اش میخوره. نه اون اتفاقاتی که نشون داده شد.
اما نکته منفی نمایش، بازی نقش مارتا بود. به کرات تکرار میشه که مارتا نمیخنده و خوشحال نیست، در حالی ما مرتب شاهد لبخند ایشون بودیم و خیلی پرانرژی بودن. چطور نقش اول کامو میتونه اینقدر انرژی داشته باشه؟
دکور رو من دوس داشتم، بازی نقش مادر و پسر(یان) هم خیلی خوب بود.
باز هم خسته نباشید میگم به گروه، امیدوارم شاهد پیشرفتتون در کارهای بعدی باشیم :)

من ایده کار رو دوست داشتم، ولی متن رو نه. نور و موسیقی هم خوب بود خیلی، اما بر خلاف نظر سایر دوستان دکور به نظرم میتونست بهتر باشه خیلی.
بازی‌ها خوب بود خیلی، البته حسین پاکدل، با احترامی که براشون قائلم، کم انرژی بودن و جایی که میتونست نقطه اوج کار باشه رو از دست داد نمایش سر این، ولی من هم موافقم که شلوغ کاری زیاد بود و با توجه به داستان به نظرم مانور روی پرفورمنس زیاد بود.

پ.ن. مثل این اواخر باز هم شاهد صحبت‌های ممتد برخی بودیم که شاید ریتم نمایش متاسفانه کمک میکرد بهش.

اینقدر همه گفتن که نیازی به دوباره گویی نیست، ولی خیلی خیلی خوب بودید! خیلی خوب مخاطبتون درگیر کار میشه و این زندگی در تئاتر شما براش ملموس و قابل درک! خسته نباشید حسابی به همه اعضای گروه! :)

اجرای خیلی خوبی از یک متن گیرا و جذاب بود. بازی‌ها خیلی روان، شخصیت‌ها به خوبی پرداخت شده و اتفاقات جاری درگیر کننده بود. هماهنگی بازی‌ها هم به انتقال هرچه بهتر کمک میکرد. دم کارگردان گرم و خسته نباشید حسابی به همه بچه‌ها :)

نمایشی درباره قسمتی از یک روز یک خانواده که با وجود تمام مشکلات، بحث‌ها و اختلافات زندگی توش جریان داره. روابط بین اعضای خانواده رو خوب نشون میداد البته کمی اغراق در اختلاف بین "تهران‌نشینان" و شهرستانی‌ها شده بود به نظرم. ایده خوب بود، اجراش حتی بهتر و گروه خیلی پرانرژی بودند.
بدرخشید همیشه :)

درود بر آقای کوشکی و همه بچه‌ها که مارو ۱۴۰ دقیقه پرهیجان همراه با خودشون کردن. قبل از دیدن کار با توجه به نظرات منتظر خشونت بیشتری بودم ولی کار برای من بیشتر طنز تلخی بود که در نکوهش اغراق و تعصب در هر کاری بود. شخصیت پردازی‌ها خیلی خوب بود و ارتباط مفاهیم خیلی خوب صورت گرفته.
دیدنش رو به همه پیشنهاد میکنم.