اول از همه: چه دکور عالی ای. دکور بی نقص بود، ده از ده واقعی‌.
در مورد گروه موسیقی هم همین نظر را دارم. بی ربط به نمایش، اما دیدن و شنیدنشان صفای خودش را داشت.
فضای داستان گرم و صمیمی و خوشایند، مانند یک خانه. اما فلسفه ی داستان؟ بسیار سوال برانگیز و حتی کمی سطحی. کمی زن ستیزانه بود، اما این نظر شخصی من است. شوخی های چرکین و عجیب، مخاطب را کمی پس میزد. در کل اما به خاطر فضای کلی و حس امنیتی که به مخاطب میداد پیشنهاد میکنم.

زیبا بود، و کم آب و تاب و نسبتا شیرین بازی کرده بودند. میشد کمتر هم اغراق امیز باشد، اما بیشتر نظر شخصی است تا نقد‌. دوست داشتم.

ریتم عالی، بسیار سرگرم کننده، بازیگری محشر. اقتباس زیبایی بود‌.

چقدر دکور عالی بود. بازیگران خوبی هم بودند، داستان هم فکر شده بود و صفای خودش را داشت. اقبال نداشتم تا پایان نمایش بمانم، بابت مقداری که از پایانش ندیده گذاشتم افسوس میخورم. در کل پیشنهاد میشود اگر دوباره اجرا شد.

این همه کامنت فیک آزاردهنده من را هم به این سالن کشید. باید بگویم که در کل همیشه از تئاتر های دستوری متنفر بودم، اما این تئاتر دیگر شورش را در اورده بود. این همه ایدئولوژی، بیخ گلوی مخاطب! از بازی که دیگر هیچ چیز نگویم. با این خط داستانی، حتی بهترین بازی هم احتمالا چنگی به دل نزند، اما باید بگویم که در و تخته خوب جور شده و بازیگر ها هم کاملا تصنعی و مناسب این داستان انتخاب شده بودند. خلاصه که من از این اجرا تازه فهمیدم معنی کامنت فیک و فامیلی چیست!

نمایش بسیار ضعیفی بود. اجرا افتضاح. داد زدن بازی کردن نیست دوست عزیز من..‌. خط داستانی خوبی نداشت، پیچیده و مبهم بود اما نه در جهت خوب. مشخص بود که محتوای عمیقی ندارد، انقدر فکر نشده بود که کنجکاوی مخاطب را برای کشف مفهوم عمیق برانگیخته نمیکرد. به واقع دوست نداشتم. با ارزوی کار های قوی تر و ایده های عمیق تری برای کارگردان.

دوستانم را به دیدن این نمایش بردم، و چقدر افسوس خوردم که به رغم ایده ی خوب و پتانسیل بالا برای یک نمایش فوق العاده، انقدر ضعیف و ناامیدکننده بود! چقدر ناپخته و نابه جا بود محتوا‌. دوست نداشتم.

تئاتری نیست که از دیدنش پشیمان باشم، اما صادقانه انتظاراتم را برآورده نکرد. مینیمال و خلاقانه بود، اما احساس خاصی در من برانگیخته نکرد، یا حتی تحت تاثیر قرارم نداد. ولی در کل: از دیدنش خاطره ی خوبی برایم ساخته شد و پیشنهادش میکنم.

چقدر عالی اجرا شده بود. چه نمایش تمیز و پر محتوایی بود. بازیگری عالی، دکور عالی، خط داستانی محشر. چقدر لذت بردم. تا چندین روز به ایده‌اش فکر میکردم و اینکه چگونه مجوز اجرا گرفته! بسیار شبیه اتفاقات کشورمان بود. پیشنهادش میکنم اگر دوباره به صحنه آمد.

نمایش از نظر جزئیات فکر شده چیزی کم نداشت، از نظر محتوا و خط داستانی هم همینطور. اما مقداری از جزئیات به نظر هدر رفت: ای کاش مخاطب هم در نظر گرفته شده بود. بعد از دو ساعت و نیم تماشای ریتم داستانی تند و سنگین، بسیار برای مخاطب دشوار است که همه ی جزئیات را ببلعد! ای کاش زمان کوتاه تر بود، بسیاری از صحنه ها به نطر محتوای تکراری داشتند و شاید میشد حذفشان کرد. بازیگری هم جای نقد داشت: میشد احساس کرد که بعضی صحنه ها بسیار غم‌انگیز بودند، اما این احساس در مخاطب ایجاد میشد که این صحنه غم انگیز است!انگار که با پلاکارد نوشته باشند : غمگین شوید! احساسات از بازیگر به مخاطب منتقل نمیشد، یا شاید این فقط شرایط شبی بود که من این نمایش را دیدم.
در کل اما، داستان روایت شده به شدت به جا و درست در این موقعیت است، پیشنهاد میکنم.

انتظارات بالایی از این تئاتر داشتم که صادقانه بگویم: برآورده نشد. دو خط داستانی ترکیب شده بود. متوجه نشدم یکی از خط داستانی ها واقعا چه لزومی ... دیدن ادامه ›› داشت! ای کاش وجود نداشت، معنی خاصی به نمایش اضافه نمیکرد که هیچ، حتی نمایش را بی معنی میکرد. گره‌ی داستانی حل نشده: اختلاف زن و مرد بازیگر در فرودگاه. در کل پیشنهاد نمیکنم، حتی مدتش هم برای این محتوا به نظر زیاد میامد.

دوبار دیدم و کاش بیشتر میدیدم. کاش هر هفته میدیدم. شوخی های آلوده به تلخی خوشایندی که زیر زبان میماند. ارجاع های عجیب و دوست داشتنی به آثار ادبی. فضای مریض اما اعتیاد آور صحنه. کاش تکرار شود.

من کار قبلی خانم اسد پور را بسیار پسندیده بودم، اما از دیدن این نمایش پشیمان شدم. حتی تقریبا میخواستم نمایش تمام نشده سالن را ترک کنم. داستان بسیار عجیب و بی معنی؟ که این مشکل بزرگی در مقایسه با بقیه ی مشکلات به حساب نمی‌آمد. همه ی شخصیت ها به نوعی بیمار بودند که مطابق با انتظارتم بود، اما آن ترکیب فاجعه آمیز بود. جنون هل داده شده و تصنعی بود، شدیدا اغراق آمیز. پیشنهاد نمیکنم.