نمایشنامه بی نظیر بود قشنگ به فکر وادارت میکنه و در طول نمایش تصمیمت عوض میشه.
ولی من نقدی به بازی ها و کلا اجرا داشتم - اتفاقی داشتن روایت میکردن اتفاق بزرکی در سطح ملی و حتی بین المللی بود ولی این جدیت و مهم بودن تو اجرای بازیگر ها نبود و اکت ها یکم ساحتگی بود اون حسی رو که این ها این کار رو کردن رو بهم نمیداد یا مثلا وکیل مدافع اون کاریزمارو نداشت و کلا با بازی ها مشکل داشتم و همچنین صحنه هم میتونست بهتر باشه.
ولی خود نمایش و تعاملی بودنش واقعا عالی بود یه جاهایی نفسم بند میومد از متن نمایش.
و واسم عجیب بود که تعداد زیادی به تبرئه رای دادن!
همونطور که تو متن نمایش هم بود اینطور موارد اخلاقی یقیتی توش نیست و انسان باید خودش تصمیم گیرنده باشه و مسئولیتش رو قبول کنه ( اشاره ای به فلسفه اگزیستانسیالیسم بود).
درباره این که چرا دولت ورزشگاه رو تخلیه نکرد میشه اینطوری دید که ترجیح میدادن تروریست این کار رو انجام بده تا این که یکی از نیرو های خودشون در واقع مسئولیتش رو میخواستم بندازن گردن تروریست و دستور تخلیه ندادن با این که حدس میزدن خلبان شلیک کنه.

واقعا مشکل صدا جدی بود - دیالوگ ها یه جاهایی نامفهوم ولی بدتر از همه یه نویز رو مخ بود که نصف نمایش مغز مخاطبان رو آزار داد نه تنها درست نکردن در انتهای نمایش یه معذرت خواهی هم نکردن.
درباره خود نمایش داستان جیزی به شما اضافه نمیکنه و ذهنتون رو درگیر نمیکنه در کل داستان عمیقی نبود. بازی ها بد نبود ولی به نظر من کاظم سیاحی مناسب اون نقش نبود ستاره پسیانی هم که مثل بقیه اجراهاش بود اگه نکبت رو دیده باشید همون مدلی بود و بیشتر سینمایی بازی میکنه تا تاتری.
درکل بد نبود امتیاز من ۳ از ۵

پسند من نبود - این موضوع و داستان بیشتر به درد فیلم سینمایی میخورد تا تاتر - و کلا من این تاتر های با صحنه های ساده و سیاه خیلی ارتباط نمیگیرم به نظرم جذابیت صحنه تو تاتر خیلی مهمه وگرنه دیالوگ های بازیگران به تنهایی نمیتونه تاثیر گذار باشه - در لیست تاتر های امسالم در آخر لیست قرار میگیره