من خودم را بیننده عمومی میدانم.
این نمایش را بر اساس ریویو ها و امتیازش انتخاب کردم.
نمایشها را به عنوان هنری برای باز کردن دریچه جدید میبینم.
و اما نمایش "بچه"
برای من به عنوان بیننده "عمومی" هنرهای نمایشی، روایت یکساعته از ماکزیمم یک پاراگراف داستان آن هم با بازی بدون ریتم و سرتا سر کلیشه هایی از عاروق نمایشی شبیه یک جوک بزرگ بود.
پرفرمنس های آشفته و شلنگ تخته وار.
دکور و ... دیدن ادامه ›› لباس معمولی.
استعاره هایی که حتی در زمان شناخت دنیای پست مدرن در هنر هم با این اندازه از مبالغه ندیده بودم. تمثیل هایی از جنس صرفا "ادا"
ابزاری برای تخلیه ذهن مشوش نگارنده که یادآور فضایی پر از نتایج افیون است.
نه تنها دریچه باز نکرد بلکه سرزنش را برای اتلاف زمان به همراه داشت.
بعد از بازگشت دوباره ریویو ها رو خوندم ببینم این عزیزان چی دیدند و میدانند که من ندیدم و نمیدانم.
گیج تر شدم که آگاه تر نه!

در ضمن ضلع های کناری برای نمایش دیدن عملا بی کاربرد بودند و به من تداعی میکردن که صرفا فروش بلیط اهمیت داشته نه نمایاندن نمایش!!!!
و در نتیجه، تجربه ای بود نا خوشایند، ایکاش ضعیف بود
کلمه بد برای من بیشتر مصداق داشت