تمام نوشته های زیر نظر شخصی است...
ماضی استمراری را باید دید...
.
قصد نقد یا تعریف از نمایش را ندارم... تنها چند خط درباره آنچه حالم را خوب کرد بعد از دیدن این نمایش...
بازیگری حرفه ای پر از دام است... که کوچکترین اشتباه بازیگر را به دره می اندازد و کوچکترین تقلا بی مورد موجب فرو رفتن بازیگر در باتلاق خودنمایی می شود
اول از همه خسته نباشید می گویم به گروه بازیگران این نمایش... چرا که بازی روانی را انجام دادند...
دیدن بازی روان و خوب از اساتید و پیشکسوتان همیشه لذت بخش است اما اینجا ترجیح میدم چند خط برای بازیگر جوان این ... دیدن ادامه ›› نمایش بنویسم .
شیداخلیق
امیدوارم به دور از حواشی و حسادت های این حرفه و با آرزوی در امان ماندن از دیو غرور در بازیگری پله های پیشرفت را هر روز بیش از پیش طی کنی... از بازی روان شما بسیار لذت بردم...
.
و در آخر خدا قوت به ندا هنگامی
کارگردانی بی شک یکی از وحشتناک ترین کارهای دنیاست... و ندا هنگامی بی شک یکی از مهترین وظایف کارگردان یعنی مدیریت بازیگران و بازی به اندازه گرفتن را به خوبی انجام داده است...
.
سپاس و خسته نباشید به تمام اعضای این گروه