آوریل 1912 تلفیقی از کوروگرافی بی نظیر حرکات، بازی های یکدست بدون کار اضافی و افکت های موسیقایی متناسب با فضاست. به طور کلی می توان گفت یک نمایش موزیکال سیاه فانتزی دیدیم. فقط ای کاش این کار در سالن بهتری (که با فضای کار متناسب تر می بود) اجرا می شد، هر چند با همین امکانات هم دوستان از پس انتقال فضا و ذهنیت برآمده بودند.
به همه کسانی که به طور جدی پیگیر نمایش های مدرن و پست مدرن هستند به شدت دیدن این کار را توصیه میکنم.