نمیدونم درباره موضوع پسیکودرام، دراماتراپی یا هنردرمانی چقدر گفته شده، کار شده یا اصلا چقد در موردش ماها میدونیم!
اما من دیشب تو یه گروه درمانی 500-600 نفری شرکت کردم که پر بود از تمام تکنیک های نمایشی، المان های موثر روحی و روانی و تمرینهای درمانی، درمان با حرکت، درمان با صدا، درمان با نور، درمان با خاطره و درمان با خود،
انگار علی ِ روی صحنه خود من بودم خود خودم با انفرادی همیشگی ذهنم که اصلا در و پنجره نداره و پر از سایه-روشن سکوتِ صدا داره، صداهایی ذخیره شده از تموم عمرم که بعضیش چقد لذتبخشه و کاش تموم نمیشد.

ب نظرم
بهترین انتخاب آهنگ غریبه بود(کاش اون سوت اورجینال آهنگ هم میزدی افشاریان و همگی باهاش سرمست میشدیم و کرشمه تو نگا میکردیم)
بهترین دیالوگ واکاوی جملات اصلی عاشورا بود و درددل با خدا(کاش به خودش با انگشت رو به آسمون میگفتی حالا که رسمی داریم صحبت میکنیم، اگه تو ... دیدن ادامه ›› زندانبان این انفرادی ذهنم هستی خوشحالم که تا ابد زندونی میمونم)
بهترین مکالمه صحبت آخر با حیدر بود(من اینجا همش دلم تنگ میشه...- هممون بعد از آزادی از اون انفرادی اول، یه عمر دلتنگیم همه جا دلتنگیم! )

کاش تراپیست هامون، برای تمرین، برای درمان، برای حال خوبیه بیشتر، بهمون تئاتر رو پیشنهاد بدن.