نمایش بسیار خوبی بود و زیرکانه طعنه های به تماشگر هم میزنه. با اینکه جای موسیقی در نمایش خالیه اما دکور، شخصیت پردازی و بازی های درخشان جای خالش رو‌ پر میکنه.

چپ حراف و دغلباز که رفاقت نمی‌شناسه اما سنگش رو به سینه میزنه پرده از چهره ی واقعیش برداشته میشه: اصول اخلاقی اش شکننده و نسبیه؛ در حالی که داعیه اصالت داره در نهایت زیر پای خودش و باورهاش رو خالی میکنه و برایش موجه و قابل دفاع میشه. تو گویی چپ اگر در موقعیتش قرار بگیره از راستی ها انتقام میگیره و با ژستی پیروزمندانه کنش شنیعش رو جشن میگیره.