بعد از تماشای اجرای کم نقص و با کیفیت خانواده، چند شب پیش به تماشای اجرای دیگه آقای مساوات یعنی نمایش بی پدر’ رفتم.
به نظرم اومد پرویز پرستویی با همکاری سجاد افشاریان سعی کرده بودن تو ژانر ایشون کار بسازن.
نمایش انقدر بد بود که اگر به جاش به کنسرت آرون افشار میرفتم کمتر وقتم تلف میشد.
از نیمه اجرا به بعد تحملش امکان پذیر نبود.
سرشار از دایلوگ های هجو،بازی های بی کیفیت، شوخی های سطح پایین و پاپکورنی و اکت های مملو از اغراق.
انگار نمایش اصرار داشت خودش ... دیدن ادامه ›› رو پر مغز نشون بده و این‌رو در تک تک لحظاتش به مخاطب تحمیل میکرد.
ریتم واقعا کند و اجرا برای این کانسپت واقعا طولانی و حوصله سر بر بود، شوخی ها سطح پایین، نا مرتبط و کلیشه ای بود و تنها صحنه ای واقعا من رو به خدا وادار کرد اونجایی بود که یک نفر انگار داشت با آفتابه خون رو میپاشید رو بازیگر ها و بعضی هاشون اون منبع رنگی شبیه به خون رو گاه و بی گاه تو دستشون میترکوندن.
بعد اجرا واقعا نا امید بودم چون ما کارهای درخشانی مثل شکوفه های گیلاس رو از آقای مساوات دیده بودیم
و حتی نمایش قبلی ایشون به اسم خانواده هم واقعا درجه یک و دوست داشتنی بود، این یکی اما واقعا منو سوپرایز کرد.
هموز باورم نمیشه این کار محمد مساوات باشه.

شما انقدر از این کار بدت اومد که اکانت تیوال دیشب ساختی بیای این تحلیل ریزبینانه رو انجام بدی؟ :)

توان فهمیدنش رو ندارم، مگه میشه کسی با شکوفه های گیلاس رابطه بگیری با بی پدر نه؟!
من یکی از لذتهای زندگی که دارم تجربه میکنم، دیدن اثار کرگردانهایی مثل مساوات و نادر براهنی و... . حالا هر کی ی کامنتی میزاره ولی اینطور گفتند درباره این نمایش بی انصافیه!!