کوتاه درباره نمایش «فروید» / مرتضی فرهادنیا
احتمال افشا وجود دارد.

نمایش «فروید» به نویسندگی و کارگردانی مرتضی فرهادنیا که امضای او را نیز به عنوان کارگردانی خلاق با خود دارد، تلاشی در جهت بازنمایی ناخودآگاه، ذهن و روان در برشی از یک اتفاق است.
بازی ذهن و تداعی متناوب رخدادها، با بهره از محتویات ناخودآگاه آنقدر می تواند متنوع و جذاب باشد که اجرای آن به شکل نمایش، قدمی برای شناخت و شناسایی این بخش از روان اگرچه سخت اما مجذوب کننده است. در نمایش "فروید" با طرح داستانی که در آن فروید، همسر و پسرش مارتین به خانه ای در حومه شهر رفته اند تا از خشم و اعتراضات مردم عادی درباره طرح نظریه ناخودآگاه او دور شوند و هیپنوتیزم پسر توسط پدر و حضور فردی ناشناس به منزل آنها و رخداد حادثه ای در ادامه، تلاش شده است با نفوذ به شخصیت‌ها و طرح مضامینی روانشناسی و زبانی و شکست زمانی و تعلیق، به کشفی از خواسته های آگاهانه و امیال ناخودآگاه نزدیک شود و سپس در طی این فرآیند به وضعیتی انفجاری و بحرانی ختم شود. اما همه چیز در مرزی از واقعیت ... دیدن ادامه ›› و تخیل است.
طراحی دکور و صحنه ای که از دو خانه و کاملا شبیه هم با دو اتاق و در وروردی و اتاق زیرشیروانی، که با دیواری شیشه ای برای دید تماشاگر تعبیه شده است، به نظم رشدی و لایه های روان با نگاهی به نظریه های لکان از امر خیالی، نمادین و واقعی، و ارتباط عینی ذهن و روان، اشاره کرده و در خدمت کار است.
در نمایش "فروید" ادغام تفکیک ناپذیر روان و زبان و هر آنچه در طی رشد در ناخودآگاه شکل گرفته سوژه را به سبک خود روایت و بازنمایی می کند.
این نمایش برای پردازش ذهن و تامل در مرزهای غیرقابل تشخیص واقعیت و تخیل، می تواند تجربه متفاوتی برای تماشاگر رقم بزند.
اگرچه در زمان کوتاه ۶۰ دقیقه و ترکیب مفاهیمی چنین گسترده و چند وجهی در اجرای صحنه ای، چندان امکان پذیر نیست، اما تلاش گروه اجرایی برای طرح و اجرای "سوژه، ناخودآگاه، ذهن، زبان، کودکی، خشونت، عقده های روانی، میل، واقعیت و تخیل، بدن و ابژه" با بازی های روان و بهره از عناصر اجرایی خلاقانه، قابل تقدیر است.

نیلوفرثانی
۶مهر ۱۴۰۴