منم هم طناب رو دوست داشتم، خیلی هم بهم چسبید.اما به همه توصیه‌ش نمی‌کنم.
چون تئاتر مسند(این کار منظورمه، شخصا مستند دیگه‌ای ندیده‌م.) زیاد شباهتی به تئاترهای معمول که میریم و می‌بینیم نداره و ممکنه تو ذوق یه عده بزنه.به قول آقای عمرانی بیشتر شبیه این هست که بشینید و کسی براتون قصه بگه.
ما با جمعی رفتیم که اکثرا کوهنورد بودند، در جریان کلی اتفاقات بودند و این که جزئیات رو بشنویم برامون خیلی جالب بود و طبعا اکثر بچه‌ها کار رو دوست داشتند.اما برای کسی که کوهنورد نباشه و یا کلا علاقه‌ای به کوه و مسائل مربوط بهش نداشته‌باشه احتمالا از یه جایی به بعد کسل‌کننده باشه و خسته‌ش کنه، هر چند آخر نمایش که اوج داستان هست می‌تونه جذبش کنه، کما این که یکی از دوستان غیر کوهنورد ما به گریه هم افتادن..

اینم بگم، من به هیچ وجه منتقد تئاتر نیستم، ادعایی‌ام ندارم و اینا رو صرفا برای این می‌نویسم که کمکی باشه به اونایی که می‌خوان تصمیم بگیرن کار رو ببینن یا نه.ولی در کل به نظرم خوب بود، بازی‌ها قوی بودن طوری که شرایط رو حس می‌کردی، هم‌ذات‌پنداری می‌کردی.من خودم یه جا از ترس یه نفس خیلی بلند کشیدم! اما بازم خیلی بیشتر از اینا جای کار داشت، طراحی صحنه و روند می‌تونست قوی‌تر باشه.ولی به قول خانوم سمیعی تقسیم‌بندی ارتفاع‌ها ایده خیلی جالبی بود.