دوستان من دیشب به دیدن این نمایش رفتم. به وضوح خستگی بازیگران هویدا بود و اصلا نمی ترسم از گفتن این جمله! تا کی به رای دیگران به خودمون تلقین کنیم که چیزی عالی بود یا برعکس؟
این دوستانی که میان و جزو دیالوگهای ماندگار تنها یک جمله می نویسند: (نه کسی میاد، نه کسی میره...) شاید همین هم نشون دهنده ی کمیاب بودن و شاید نایاب بودن قسمت های جذاب باشه.
دیشب همه ی اطرافیان من احساس خستگی می کردند. همگی یا ساعت هاشونو نگاه می کردند یا با موبایل هاشون مشغول بودند. دیگران هم فضا رو با یک تئاتر کاملا کمدی اشتباه گرفته بودند و صدای خنده تمام مدت فضا رو پر کرده بود.
به هرحال نمی خوام بگم افتضاح بود ولی به اون فوق العادگی که اینهمه راجع بهش میگید هم نبود! نمایشنامه اصلی تقریبا 10 برابر قوی تر و عالی تر از نمایش هست.
تنها و تنها و تنها صحنه ی تاثیرگذار: لحظه های از خواب پریدن های ناگهانی گوگو بود.